Μεγαλώνοντας… Μια ταινία για τη ζωή που δεν είναι ταινία!

Γράφει η Μαργαρίτα Θάνου

Η ταινία είναι συγκλονιστική μες στην απλότητά της. Παρακολουθεί την προσωπική πορεία ενός επτάχρονου και της μονογονεϊκής του οικογένειας χωρίς θορυβώδεις σκηνές και δραματικές εξελίξεις, χωρίς εντυπωσιακές εκπλήξεις και πυροτεχνήματα. Απλά, ανεπαίσθητα, καθημερινά και διαρκώς εξελισσόμενα. Όπως ακριβώς κυλά η ζωή. Μας αλλάζει, μας καθορίζει, μας κρατά στο παιχνίδι διαρκώς, αν επιλέξουμε να μην της παραδοθούμε αμαχητί, αν συνειδητά επιλέξουμε να την εκθλίψουμε ως το τέλος.

Την κουβαλάς μέρες μετά μέσα σου την ταινία αυτή, γιατί φέρει ψήγματα της δικής σου πραγματικότητας, της δικής σου καθημερινής μάχης με τα μικρά, τα τόσο μεγάλα μικρά που οριοθετούν τις κινήσεις σου και σε ωθούν είτε στη διάλυση είτε στη σε πείσμα όλων συνέχιση.
Ο τόσο εκφραστικός πρωταγωνιστής κινείται μες στα όρια που η δομή της οικογένειάς του επιτρέπει, χωρίς ωστόσο να επιτρέπει σε αυτά να τον αλλοιώσουν, χωρίς να επιτρέπει σε αυτά να τον πνίξουν. Δεν καθίσταται ήρωας, επειδή σώζει την ανθρωπότητα, δεν είναι ξεχωριστός, επειδή επινοεί κάτι το ρηξικέλευθο. Είναι μοναδικός, γιατί χωρίς τον κομφορμισμό μιας στρωμένης ζωής (όσο στρωμένη μπορεί να είναι η ζωή), ξεκινώντας από μια αφετηρία με πλήθος προβλημάτων και δυσκολιών, καταφέρνει να μη χαθεί. Καταφέρνει να βρει μια θέση στον κόσμο αυτό, τη δική του θέση, το δικό του χώρο. Καταφέρνει να αναζητήσει το νόημα. Και όταν ξεκινάς να αναζητείς, πάντα καταλήγεις να βρίσκεις.

Η ζωή δεν είναι ταινία. Δεν έχει οριστικές τελείες, δεν έχει καλούς και κακούς ανθρώπους, δεν έχει ατέρμονη ευτυχία. Η ζωή είναι παιχνίδι καθημερινό, με κανόνες σκληρούς και ρευστότητα ακόμη σκληρότερη. Αν συνειδητοποιήσεις τους όρους της και το ρόλο σου σε αυτήν, δεν είναι σίγουρο πως θα κερδίσεις, είναι, όμως σίγουρο πως θα γευτείς το μεγαλείο που ενέχει. Και αυτό είναι κάτι.

Αυτό ίσως είναι το παν.

Δείτε το τρέιλερ!