Despoina’s little stories: «Το τέλος της σχολικής χρονιάς»
Με αφορμή το τέλος της σχολικής χρονιάς, πήρα την μικρή μου και πήγαμε στο θέατρο «Κάρολος Κουν» για να παρακολουθήσουμε την αποχαιρετιστήρια σχολική παράσταση της ξαδερφούλας της, της Χάρις με τίτλο «Οι καλοκαιρινές διακοπές και της αγάπης τα χρώματα». Στη γιορτή συμμετείχαν οι Δημοτικοί Παιδικοί Σταθμοί του Αλίμου και οι μαθητές της! Παιδάκια ηλικίας από 3 έως 5 ετών τραγούδησαν, χόρεψαν και είπαν τα ποιηματάκια τους!
Είχα χρόνια να δω κάτι αντίστοιχο... Βλέπετε, η κόρη μου δεν πάει ακόμα σχολείο και οι μόνες εικόνες σχολικής γιορτής που έχω συγκρατήσει στο μυαλό μου, είναι αυτές που έζησα ως παιδί, ως μαθήτρια στο 113ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, εκεί που πήγα Δημοτικό!
Μπαίνοντας μέσα στο Θέατρο, γύρισα πίσω στον χρόνο. Δεν πρέπει να ήμουν πάνω από 8 ετών... Τα πόδια μου έτρεμαν... Φοβόμουν μη ξεχάσω ούτε ένα στιχάκι από το ποίημά μου. Κοίταζα με αγωνία πίσω από τις κουρτίνες των παρασκηνίων για να εντοπίσω τους γονείς μου στα πρώτα καθίσματα. Μπορεί να ήταν μία επετειακή σχολική γιορτή, όμως για μένα ήταν μία μεγάλη δοκιμασία. Έπρεπε να πω σωστά τα λόγια μου, να σταθώ στο ύψος των... περιστάσεων και να κάνω την δασκάλα μου περήφανη!
Κάθισα στα πρώτα καθίσματα. Δίπλα μου η Έλενα, παραδίπλα ο παππούς μας και η Ματίνα, η μαμά της Χάρις. Οι βελούδινες μπορντό κουρτίνες άνοιξαν... Επιτέλους! Η παράσταση αρχίζει! Η «Πόκα» έχει ανοίξει διάπλατα τα μάτια της, δεν κοιτάει ούτε αριστερά, ούτε δεξιά! Τα ναυτάκια κάνουν την εμφάνισή τους στη σκηνή... Τα κορίτσια με τα πολύχρωμα φορεματάκια και τα καλάθια στα χέρια επίσης... Μουσικές του Μίκη Θεοδωράκη ακούγονται από τα μεγάφωνα... Στιχάκια και φράσεις από παλιές ελληνικές ταινίες μας κάνουν να χαμογελούμε! Τα παιδιά, έχουν κέφι, κάποια από αυτά δεν συγκρατούν τα γέλια της αμηχανίας του μπροστά στο μικρόφωνο... Μαζί τους γελούμε κι εμείς! Παιδική αθωότητα! Παιδικός ενθουσιασμός. Εκεί πάνω δεν ξεχωρίζεις εθνικότητες... όλα τα παιδιά είναι ίσα... όλα τα παιδιά είναι όμορφα και χαριτωμένα!
Ανυπομονώ να δω την κόρη μου να λέει το δικό της ποίημα μια μέρα... Συγκινούμαι μόνο που το σκέφτομαι... Δεν αργεί αυτή η στιγμή!
Να έχετε μία όμορφη μέρα!
Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ! Μπορείτε να μας κάνετε follow στο Twitter ή να κάνετε like στη σελίδα μας στο Facebook.
