«Είχα δύσκολη εγκυμοσύνη, δύσκολη γέννα και η ΖΩΗ παρουσίασε και αναπνευστικό πρόβλημα μόλις γεννήθηκε»

Τελικά η μητρότητα έρχεται στην κάθε μια από ΕΜΑΣ την κατάλληλη στιγμή. Όταν η ΕΥΛΟΓΙΑ Του μας ακουμπάει υπενθυμίζοντας μας το σκοπό που γεννηθήκαμε. Έτσι νιώθω από την στιγμή που έμεινα έγκυος μέχρι σήμερα ,ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ. Η ΖΩΗ, η κόρη μου είναι η αναπνοή μου.

Είχα δύσκολη εγκυμοσύνη, δύσκολη γέννα και η ΖΩΗ παρουσίασε και αναπνευστικό πρόβλημα μόλις γεννήθηκε, την κράτησαν στο νοσοκομείο. Τότε ήταν που έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Και τότε έκανα την πιο δυνατή προσευχή που θυμάμαι και όλα πήγαν ΚΑΛΑ. Μισή ώρα αργότερα, ούτε λεπτό παραπάνω, με πήραν από το νοσοκομείο να πάω να την πάρω και να την φέρω σπίτι.

Από εκείνη τη στιγμή, είναι η δύναμή μου και η σύνδεση μου με την φύση μου. Όλα έχουν μπει στη θέση τους μαγικά, τα συναίσθημα μου, οι κινήσεις μου, τα όνειρα μου. Όλα έχουν ουσία. Αυτό το πλασματάκι με το ΛΑΜΠΕΡΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ και τον ισχυρό χαρακτήρα μου έβγαλε έναν άλλο εαυτό, υπεύθυνο και ρομαντικό.

ΠΑΝΤΑ στο κλείσιμο της μέρας πιάνω τον εαυτό μου να ΣΙΓΟΤΡΑΓΟΥΔΩ και να ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ το ΘΕΟ για ακόμα μια μέρα που μου χάρισε κοντά της, γύρω της, μέσα της. Κάνω όνειρα για αυτήν, να την κάνω ΚΑΛΟ άνθρωπο, να συγχωρεί και να αγαπάει δυνατά και ας πληγωθεί.

Και επειδή το αύριο δεν το ξέρει κανένας θα πω το τετριμμένο ότι κάθε στιγμή μετράει. Ας ΚΑΝΟΥΜΕ ό,τι καλύτερο μπορούμε για ΕΜΑΣ και για τα ΠΑΙΔΙΑ μας.