Γράμμα στο Εκτάκι μου – Αλήθεια πότε τέλειωσε η Πρώτη Δημοτικού;
Σήμερα ξεκινάς την Έκτη Δημοτικού και ξεκινάω αυτές τις αράδες σκεπτόμενη την πρώτη σου αντίδραση: «Τι κριτζιές είναι αυτές ρε πατουλάκι μου;»
Τι νολανικό Interstellar ζούμε που από την Πρώτη φτάσαμε στην Έκτη Δημοτικού, κι από τις μάσκες και τα αντισηπτικά διαπραγματευόμαστε κινητά, Snapchat και αποφοιτήσεις; Λες και σε 3 δευτερόλεπτα έγινα Anne Hathaway αποκλεισμένη σε πλανήτη που ο χρόνος μετρά απελπιστικά γρήγορα.
Δεν έχω ιδέα πότε το μικρό μωράκι που φοβόταν να αφήσει το χέρι μου για να μπει στην τάξη (οριακά κρεμόταν από τα κάγκελα) έχει γίνει ένα κορίτσι που πηγαίνει στο σχολείο με αυτοπεποίθηση και χαμόγελο, ξεχνώντας οριακά να με χαιρετήσει στην ίδια πόρτα ακριβώς.
Κι εγώ θυμάμαι ακόμα τα πρώτα σου βήματα, τα θήλαστρα και τις πάνες, τα πρώτα γράμματα – και τώρα σε βλέπω να διαβάζεις βιβλία, να λύνεις ασκήσεις και να οργανώνεις το πρόγραμμα σου για τον στίβο και τα Αγγλικά.
Δεν είμαι από εκείνες τις μαμάδες που κλαίνε σε κάθε σχολική γιορτή κι όμως, κοιτώντας σε σήμερα, νιώθω τη συγκίνηση εκείνη που σε τρυπάει συθέμελα, κι ας με κοιτάζεις σαν την Wednesday Addams και ας μου λες: «Αλήθεια τώρα ρε μαμά;»
Και απορώ ποιο Inception ζούμε: εγώ στην Πρώτη σε άφησα 1,30 και τώρα με ξεπέρασες σε ρούχα και παπούτσια, κι έγινα η Κοντή του σπιτιού, όπως θα έλεγε και η Θεοπούλα. Πόσο τρελό είναι που κάθε βράδυ τρελαίνεσαι στο γέλιο με το Παρά Πέντε; Ακόμα το επεξεργάζομαι.
Και θα μπεις στην τάξη, θα κάτσεις στο θρανίο σου και θα αρχίσεις ένα νέο κεφάλαιο, γεμάτο προκλήσεις και όνειρα. Και ξέρεις τι; Είμαι περήφανη για σένα και ταυτόχρονα είμαι σαν να παίζω στο «99 Days in the Forest» με όρους Roblox: άγνωστα νερά τα pre-teen χρόνια και δεν έχω ιδέα ποια μέρα θα γίνει η «επίθεση» από τις ορμόνες.
Κι αυτό που σκέφτομαι πιο πολύ απ' όλα είναι πως ίσως φέτος οι αγκαλιές μας να είναι λιγότερες, ίσως οι συναντήσεις με τους φίλους σου να είναι περισσότερες, αλλά να ξέρεις ότι οι αγκαλιές στο σπίτι δεν τελειώνουν ποτέ. Και κάθε φορά που θα χρειάζεσαι παρηγοριά ή καθοδήγηση, θα είμαι εκεί, όπως πάντα.
Μην ξεχνάς να απολαμβάνεις κάθε στιγμή, να γελάς, να μαθαίνεις, να εξερευνάς και να συνεχίζεις να είσαι το υπέροχο παιδί που είσαι, φωτίζοντας ακόμα και τις πιο δύσκολες μέρες. Cringe ξέρω, σταματάω!
Καλή μας Αρχή, Πρωτάκι μου… ξεχάστηκα: Εκτάκι μου!
Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου στο a.Patoulia@queen.dpg.gr και στο Instagram https://www.instagram.com/katiepatoulia/
