Για τους μπαμπάδες που δεν κάνουν μόνο τα αυτονόητα!
Δεν είναι όλοι οι ήρωες ντυμένοι με κάπες. Ξεκίνησα με τα κλισέ θα πεις, αλλά αν ζεις στην κοινωνία του σήμερα, γνωρίζεις πολύ καλά πόσοι «πατεράδες» εκεί έξω είναι απόντες.
Υπάρχουν μπαμπάδες που δεν κάνουν απλώς «το χρέος» τους, δεν περιορίζονται στα βασικά, στο να βοηθούν με τα παιδιά σαν να είναι εξωτερικοί παρατηρητές στη ζωή της οικογένειας. Είναι οι μπαμπάδες εκείνοι που σηκώνονται τη νύχτα χωρίς να τους το ζητήσει κανείς, που ξέρουν απ' έξω τα αγαπημένα βιβλία και τα κινούμενα σχέδια του παιδιού, που μαθαίνουν να πλέκουν κοτσίδες και πλεξίδες στις κόρες τους και ξέρουν τι νούμερο ρούχα και παπούτσια φοράνε τα παιδιά τους σε κάθε χρονική στιγμή.
Κάποιοι κουβαλούν τσάντες με πάνες και μωρομάντηλα, κάποιοι χτίζουν κάστρα από Lego, κάποιοι ξυπνάνε από το χάραμα μαζί μεδ τα μωρά του κι αφήνουν τη μαμά να κοιμηθεί λιγάκι παραπάνω.
Κάποιοι υπομένουν παρά την κούρασή τους, ατέλειωτα παιδικά πάρτι ως καλεσμένοι, ατέλειωτες ατάκες σε σχολικές ομάδες Viber.
Είναι οι μπαμπάδες που κάνουν χώρο στα συναισθήματα
Που λένε το «σ' αγαπάω» στα παιδιά τους χωρίς αμηχανία όπως εκείνη που είχαν οι δική τους πατεράδες, που ζητούν συγγνώμη όταν κάνουν λάθος, που διδάσκουν με το παράδειγμα τους τι σημαίνει σεβασμός, λατρεία και παρουσία.
Γιατί ξέρουν πως ένα παιδί που μεγαλώνει με έναν συναισθηματικά παρόντα πατέρα, μαθαίνει πώς είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι με αλήθεια.
Είναι οι μπαμπάδες που δεν αναπαράγουν ρόλους τους επαναπροσδιορίζουν, διδάσκουν με το παράδειγμα και όχι με τα λόγια δείχνουν τι σημαίνει ισότητα, συνεργασία, σεβασμός, ξέρουν ότι ο μπαμπάς δεν είναι ρόλος βοηθητικός αλλά κεντρικός.
Είναι οι μπαμπάδες που αγαπάνε τη μαμά του παιδιού τους, κατανοούν τι σημαίνει μαραθώνιος θηλασμός, ορμόνες και κούραση, ακόμα και για εκείνη που είναι όλη τη μέρα μέσα στο σπίτι.
Είναι εκείνοι που βλέπουν το γονεϊκό ρόλο ως ισότιμη αποστολή, όχι ως «βοήθεια στη μαμά», κι όταν κάποιος με ύφος θα τους πει, «πάλι baby sitting κάνεις», θα απαντήσουν τη μόνη τους αλήθεια, «μεγαλώνω τα παιδιά μου». Όχι, δεν «βοηθάνε» με τα παιδιά, όχι δεν κάνουν baby sitting, είναι συνδημιουργοί της οικογένειας.
Αυτό το άρθρο είναι για εκείνους. Για τους μπαμπάδες που δεν περιμένουν μετάλλια, αναγνώριση ή likes, που ξέρουν ότι η πατρότητα δεν είναι τίτλος είναι επιλογή καθημερινή, είναι δώρο, είναι και ευθύνη. Είναι όμως και χαρά.
Γιατί αυτοί οι μπαμπάδες δεν κάνουν μόνο τα αυτονόητα. Κάνουν το αυθεντικό. Το αληθινό. Το σπουδαίο.
Είναι οι μπαμπάδες που πηγαίνουν σε γονικές συναντήσεις, διαβάζουν παραμύθια πριν τον ύπνο όχι σαν υποχρέωση, αλλά σαν προνόμιο, είναι οι μπαμπάδες οι κρεμασμένοι στις κερκίδες ενός κολυμβητηρίου στις 3 το μεσημέρι όταν θα μπορούσαν να κοιμούνται (μπαμπά μου ευχαριστώ), είναι κι εκείνοι που τα πρωινά του Σαββάτου και της Κυριακής γίνονται οι πιο θερμοί υποστηρικτές του παιδιού τους σε αγώνες μπάσκετ, στίβου, ποδοσφαίρου, ακόμα και ζίου ζίτσου.
Είναι οι μπαμπάδες οι ακούραστοι, που έχουν την πιο μεγάλη αγκαλιά του κόσμου για τα παιδιά τους, που θα τα βάλουν με τον κόσμο ολόκληρο όταν πειράξουν τα παιδιά τους.
Είναι οι μπαμπάδες εκείνοι που δεν νιώθουν ότι κάνουν κάτι σπουδαίο γιατί έτσι το βλέπουν: σαν κάτι φυσικό, αναπόσπαστο από το «είμαι πατέρας».
Σε έναν κόσμο που ακόμα εκπλήσσεται όταν βλέπει έναν μπαμπά να αλλάζει πάνα ή να πηγαίνει το παιδί του άυπνος μετά από βραδινή βάρδια στις κούνιες ή που ξυπνάει εκείνος για να βάλει τα παιδιά του στο σχολικό και «φτύνει αίμα» για να επιστρέψει από τη δουλειά έστω και πέντε λεπτά πριν κοιμηθούν τα παιδιά του.
Υπάρχουν εκείνοι που δεν περιμένουν χειροκρότημα το κάνουν και το ξανακάνουν γιατί ξέρουν πως η πατρότητα δεν είναι μια πράξη ευκαιριακή εναι επιλογή καθημερινή.
Αν είσαι ένας από αυτούς τους μπαμπάδες, πιθανότατα δεν περιμένεις έπαινο, ένα φιλί και μια κάρτα «best dad» είναι αρκετή για σένα σήμερα!
Αλλά να ξέρεις κάτι: το παιδί σου το νιώθει. Το βλέπει. Το κουβαλάει μέσα του.
Και κάποια μέρα, όταν πει σε κάποιον «ο μπαμπάς μου ήταν πάντα εκεί», αυτό θα είναι το πιο μεγάλο παράσημο που δεν χρειάστηκε ποτέ να ζητήσεις.
Γιατί εσύ δεν έκανες μόνο τα αυτονόητα. Έκανες το σπουδαιότερο: ήσουν μπαμπάς με όλη σου την καρδιά!
Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου στο a.Patoulia@queen.dpg.gr και στο Instagram https://www.instagram.com/katiepatoulia/