Να μιλήσουμε για το υπερτιμημένο me time της μάνας τώρα που τελειώνουν τα σχολεία;

Aν ο Δεκέμβριος είναι για κάθε μάνα εκεί έξω μια θολή εικόνα, αχταρμάς από γκλίτερ και σχολικά bazaar, δώρα για τον Άγιο Βασίλη και τραπεζώματα, να μιλήσουμε λίγο και για το τέλος του Μαΐου, ξεκίνημα του Ιουνίου.

Οι ξένοι το αποκαλούν Maycember, τις μέρες εκείνες στο τέλος της άνοιξης που θυμίζουν τέλος Δεκεμβρίου, μόνο που ούτε μισό δώρο δεν θα μείνει για εσένα, η ζέστη σε διαλύει και το πλάνο είναι χαώδες όσο τα μαλλιά της κόρης σου μετά από το κολυμβητήριο.

Τα παραλές, θα πεις από μέσα σου, εσύ η αθώα μάνα με το γλυκό μωράκι σου στην αγκαλιά που το μόνο πρόβλημά σας είναι πότε θα κοιμηθείτε.

Αλλά το Maycember είναι εκεί και πνίγει όλες εμάς τις υπόλοιπες που παλεύουμε για μια θέση στα θερινά camps, που ετοιμάζουμε πλεξίδες και κότσους γεμάτους γκλίτερ για τη γιορτή του μπαλέτου, που ξεψυχάμε στις εξέδρες πριν από κάθε αγώνα στίβου, μπάσκετ, ποδοσφαίρου.

Εμείς που δεν έχουμε κενό Σαββατοκύριακο από τα δύο και τρία πάρτι γενεθλίων στα οποία είναι προσκεκλημένα τα παιδιά.

Εμείς που παλεύουμε να μην φάμε τα δάχτυλά μας σε κάθε συνομιλία του Α2 και του Γ2 στο Viber, για το δώρο που θα πάρουμε στη δασκάλα , την κάρτα που θα της φτιάξουμε, εμείς που διοργανώνουμε πάρτι αποφοίτησης για το ΣΤ1 και το ΣΤ2 με απαιτήσεις που ούτε η Kim Kardashian δεν είχε στα πάρτι γενεθλίων των παιδιών της.

Εμείς που πρέπει να θυμηθούμε τις δηλώσεις για τις ημέρες εκδρομών, την αγορά νέου μαγιό, τα αστεία σχόλια άλλων γονιών που σου λένε με χαρά ότι χαίρονται που θα κλείσουν τα σχολεία για να τελειώσουν τα διαβάσματα για την επόμενη μέρα. Guess what!

Είμαστε και εμείς που λύνουμε sudoku για να δούμε πώς θα βγουν τρεις μήνες μακριά από το σχολείο, που δεν έχουμε 150 χέρια πίσω στο σπίτι να μας βοηθήσουν, που ευτυχώς έχουμε καλούς συναδέλφους και δεν τα χαλάμε για τις μέρες που θα πάρουμε άδεια (και που θέλουμε να πούμε σε όλους εσάς που πιάνετε μια θέση στα προγράμματα θερινής απασχόλησης χωρίς να την έχετε ανάγκη πως πολύ μας στεναχωρείτε).

Και όλα αυτά καταρρέουν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα αυτόν τον μήνα που γιορτάσαμε τις μάνες με δόξα και τιμή και που τσακωθήκαμε μεταξύ μας για το αν είναι εύκολο να είσαι μαμά που μένει σπίτι ή που δουλεύει και που παρακαλέσαμε τις απανταχού μάνες να βρούνε λίγο χρόνο για αυτό το περιβόητο me time.

Και έλα πες μου εσύ που έχεις δέκα tabs ανοιχτά στο κεφάλι σου πώς θα γιορτάσεις και θα χαλαρώσεις - αλήθεια δεν επένδυσες στο me time σου σήμερα μανούλα;- γιατί ας το παραδεχτούμε, τη μαμά δεν θα τη σώσει ούτε μια ώρα στο pilates reformer, ούτε ένα brunch με φίλες- οι μαμάδες χρειάζονται θεμελιακή υποστήριξη.

Πίσω από κάθε όμορφα τυλιγμένο δώρο για τους δασκάλους ή το τέλειο ταπεράκι για την εκδρομή, υπάρχει μια λίστα που κρατάει στο μυαλό του μόνο ένα άτομο: η μαμά.

Κι ενώ όλοι βλέπουν ένα γεμάτο με δράσεις πρόγραμμα και χαίρονται για εσένα, η μαμά ξέρει πως μιλάμε για πραγματικό «ναρκοπέδιο» με έγγραφα που πρέπει να μαζέψεις, με εξετάσεις που πρέπει να γίνουν, με προσκλήσεις στις οποίες πρέπει να απαντήσεις και με ένα πλάνο που σίγουρα δεν σου θυμίζει πως έρχεται η ώρα των διακοπών.

Γιατί το μόνο που στις θυμίζει είναι το περσινό σου μαγιό που σου μπαίνει ίσα ίσα και το γεγονός πως ανήκουν κι αυτές στην ίδια λίστα που πρέπει να συμπληρώσεις και να οργανώσεις βεβαίως βεβαίως.

Και για σένα που έχεις βοήθεια από το άλλο σου μισό- πλησιάζει και η γιορτή του Πατέρα για να μην ξεχάσεις ένα ακόμα δώρο στη λίστα- η μελέτη του American Sociological Review το 2019 διαπίστωσε ότι ακόμη και όταν τα ζευγάρια δηλώνουν ότι μοιράζονταν τις οικιακές εργασίες, οι γυναίκες εξακολουθούν να αναλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του ψυχικού φόρτου εργασίας.

Το αποτέλεσμα; Οι μαμάδες τον Μάιο δεν είναι απλώς καταβεβλημένες αλλά ακόμα δυσκολότερα: διαχειρίζονται αόρατα τη ζωή των οικογενειών τους, ενώ παράλληλα εργάζονται, ανατρέφουν τα παιδιά τους και επεξεργάζονται ορόσημα όπως «η τελευταία μέρα στο νηπιαγωγείο» ή «η πρωτότοκη πάει Γυμνάσιο».

Οι μοναδικές 2 λέξεις που πρέπει να πεις σε κάθε μαμά που παλεύει να τα προλάβει όλα

Αυτό που είναι σαφές είναι το εξής: το πρόβλημα δεν είναι ο κακός προγραμματισμός ή η προσωπική αποτυχία της μαμάς να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις, αλλά το σύστημα που μεταφέρει την πίεση στις μητέρες χωρίς να τους παρέχει την υποστήριξη που χρειάζονται για να την αντέξουν.

Με λίγα λόγια: αν νιώθεις ότι μόλις και μετά βίας τα βγάζεις πέρα αυτή τη στιγμή, δεν φταις εσύ που είσαι σε survival mode αλλά λειτουργείς μέσα σε ένα σύστημα που έχει φτιαχτεί για εσένα χωρίς να σε λαμβάνει καθόλου υπόψη, που εξακολουθεί να ζητά από τις μητέρες να κάνουν θαύματα καθημερινά και μετά τις κατηγορεί όταν δεν τα καταφέρνουν.

Το Maycember που λένε και οι ξένοι (ή αλλιώς το τώρα που κλείνουν τα σχολεία) δεν είναι απλώς μια αγχωτική περίοδος, είναι το να καταλάβουμε πως το me time πρέπει να αλλάξει μορφή, πρέπει να μοιραστούμε τα βάρη, πρέπει να διεκδικήσουμε να αλλάξουν τα συστήματα, πρέπει να αφήσουμε επιτέλους τις ΜΑΜΑΔΕΣ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΟΥΝ!

Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου στο a.Patoulia@queen.dpg.gr και στο Instagram https://www.instagram.com/katiepatoulia/