Ίωση χωρίς τη φροντίδα τη μαμάς δεν περνάει
Αυτή την περίοδο οι ιώσεις έχουν πάρει φωτιά. Δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει κολλήσει μια γαστρεντερίτιδα ή την άλλη την παλιο-ίωση με τον πυρετό που σε κάνει κουρέλι από την πρώτη κιόλας μέρα.
Γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη
Η κακή διάθεση, η αδυναμία και η εξάντληση έχουν ισοπεδώσει μικρούς και μεγάλους. Το πρόσωπο κλειδί, ο σωτήρας σου στην αρρώστια, όσο χρονών και να είσαι είναι η μαμά σου. Και μαμά να είσαι, πάλι τη μαμά σου θες.
Η μαμά είναι το άτομο που είναι άμεσα συνυφασμένο με τη φροντίδα. Είναι η πρώτη που “βλέπει” την κακουχία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό σου. Όλες οι ιώσεις ξεκινάνε πάντα με τη φράση της “ωχ τα ματάκια σου είναι υγρά, την άρπαξες” και σε φιλάει στο μέτωπο να δει αν έχεις πυρετό. Τα δικά σου ματάκια είναι υγρά και τα δικά της τεντωμένα από την αγωνία.
Η μαμά σου δεν θέλει να αρρωσταίνεις ποτέ. Δεν θέλει να υποφέρεις και να ταλαιπωρείσαι. (Την πρώτη φορά που αρρώστησα ως μωρό η μαμά μου έμπηξε τα κλάματα. “Το παιδί μου, το δικό μου παιδί άρρωστο, γιατί; Λες και γέννησε τον Ρόμποκοπ που το μόνο που θα μπορούσε να πάθει είναι να του σκουριάσουν τα μπουλόνια). Κάνει όλα όσα περνάνε απ΄το χέρι της για να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται η κάθε ίωση. Σπεύδει να φτιάξει τη μαγική κοτόσουπα. Έχω στο μυαλό μου έντονα χαραγμένα τα λόγια της γιαγιάς “κάνε μια ωραία κοτόσουπα στο παιδί να γίνει καλά και βάλε και μπόλικο λεμονάκι”. Η κοτόσουπα, απ’ όταν ήμουν μικρή, είχε την ίδια βαρύτητα με την αντιβίωση. Πίστευα ότι πιο πιθανό είναι να γίνομαι καλά απ’ τη σούπα, παρά απ΄τα φάρμακα. Λειτουργούσε σχεδόν αντανακλαστικά. Αρρώστησες; Κοτόσουπα.
Πολλά ζεστά. Η μαμά τη βγάζει όλη μέρα στην κουζίνα να ζεσταίνει. Νερά για τσάι, για χαμομήλι, να βράζει γάλα, να φτιάχνει κρέμες και ό,τι άλλο της ζητήσει το παιδί της -ακόμα κι αν το παιδί της είναι 30 χρονών γαϊδούρι. Πηγαινοέρχεται με γρήγορα βήματα απ΄την κουζίνα στο δωμάτιο, μαγειρεύει, ταϊζει, βάζει θερμόμετρα και σηκώνει κόκκινο συναγερμό στους συγγενείς “το παιδί μου είναι άρρωστο”. Και παίρνουν θείες, γιαγιάδες και ξαδέρφες τηλέφωνα για να ηρεμήσουν τη μάνα και να δουν πώς πάει το παιδί.
Είναι ο άγρυπνος φρουρός. Το βράδυ δεν κλείνει μάτι. Κάθεται δίπλα σου ολονυχτίς και σε παρακολουθεί. Σε πιάνει, σου βάζει κομπρέσες, σε χαϊδεύει, σου ετοιμάζει αλλαξιές. Είναι πάντα εκεί, με περίσσια κουράγια και αντοχές, που η ψυχούλα της το ξέρει που τα βρίσκει. Η μαμά είναι το άτομο που θες πάντα δίπλα σου να σε φροντίσει. Κουράγιο σε όλες τις μαμάδες λοιπόν, ειδικά τώρα που υπάρχει αυτή η έξαρση. Ίωση είναι, θα περάσει.
Θα με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον egwthasoutapw
