Despoina's little stories: «Μαμά πάω στη δουλίτσα μου. Σ' αγαπώ...»

«Μαμά πάω στη δουλίτσα μου κι έρχομαι! Δε θ' αργήσω!», μου είπε η μικρή μου με μία απίστευτη φυσικότητα. Στο ίδιο ύφος της απάντησα κι εγώ έχοντας βεβαίως αγωνία να δω πού και πώς θα καταλήξει η κουβέντα μας.

«Πού είναι η δουλειά σου αγάπη μου;», τη ρώτησα. «Στο γαφείο! Θα κάνω κάτι στο άι μπαντ και θα γυρίσω στο πίτι μας! Μη σεναχωγιέσαι! Σ' αγαπώ!», μου είπε με αέρα... μαμάς και μου έστειλε ένα πεταχτό φιλί πηγαίνοντας προς την πόρτα... Εβλεπα τον εαυτό μου σε μικρογραφία.

Δεν την άνοιξε, ούτε πήρε τους δρόμους διαψεύδοντας το μητρικό μου ένστικτο για μία ακόμη φορά. Βλέπετε η κόρη μου είναι ένα ατρόμητο και απρόβλεπτο νήπιο που με εκπλήσσει καθημερινά όλο και περισσότερο! Λες και με τις αθώες πράξεις της με «τιμωρεί» για πράγματα που την ενοχλούν και δε μπορεί να εκφράσει με λόγια. Λες και μου δίνει μαθήματα... Άλλες φορές μικρά κι άλλες μεγάλα.

Τότε κατάλαβα πώς είναι να είσαι δυόμιση και να σου λείπει η μαμά σου. Να σου λείπει, αλλά να ξέρεις ότι όσο κι αν διαμαρτυρηθείς το θέμα «δουλειά» είναι αδιαπραγμάτευτο. Γιατί έτσι σε έμαθαν.

Είναι σκληρό να το μαθαίνει από τόσο μικρή, αλλά είμαι πολύ ειλικρινής μαζί της. Της μιλάω όπως θα μίλαγα σε έναν ενήλικα. Και το πιο περίεργο είναι ότι καταλαβαίνει όλα όσα της λέω κάθε φορά, ενισχύοντας το κίνητρο να συνεχίσω να της εξηγώ τα πάντα λέγοντας μόνο αλήθειες. Με λίγη γκρίνια, αλλά τα καταλαβαίνει.

Εχει συνηθίσει την καθημερινή μου απουσία από το σπίτι. Οχι γιατί έτυχε ή γιατί το ήθελε, αλλά γιατί δε μπορεί να κάνει αλλιώς. Για την ηλικία της, δε μπορώ να πω, τα έχει πάει πολύ καλά. Εχει συμβιβαστεί με την ιδέα ότι η μανούλα πρέπει να πηγαίνει καθημερινά στη δουλίτσα της γιατί αλλιώς δε θα μπορούμε να παίρνουμε τα αγαπημένα μας DVDs, ούτε παιχνίδια, ούτε όλα αυτά που χρειαζόμαστε καθημερινά στο σπίτι μας.

Λυπάμαι που έπρεπε από τόσο νωρίς να μάθει την αξία των υλικών πραγμάτων και του χρήματος, αλλά εύχομαι ότι έχει καταλάβει πόσο σημαντική είναι η αγάπη! Πάνω απ' όλα αυτή! Ολα τ' άλλα είναι τόσο λίγα μπροστά της... Αναγκαία αλλά λίγα.

Αλλη μία μέρα θα ξεκινήσει στο γραφείο, όμως θα τελειώσει κι αυτή και σύντομα θ' αγκαλιαστούμε στο σπιτάκι μας! Οπως χθες και προχθές. Οπως αύριο και μεθαύριο...

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Καλή σας μέρα!

© 2012-2024 Mothersblog.gr - All rights reserved