Οξύουροι στα παιδιά: Τι να προσέξετε και τι πρέπει να κάνετε

Οι οξύουροι είναι βραχείς, λεπτοί, λευκοί σκώληκες που έχουν μήκος 10 mm οι θηλυκοί και 2 mm οι αρσενικοί. Ζουν στο τυφλό έντερο και στις γειτονικές περιοχές του λεπτού και του παχέος εντέρου.

Οξύουροι στα παιδιά: Τι να προσέξετε και τι πρέπει να κάνετε

Τρεις με έξι βδομάδες μετά την μόλυνση οι θηλυκοί οξύουροι μεταναστεύουν στο ορθό και εξέρχονται ιδιαίτερα κατά τις νυκτερινές ώρες, στην περιπρωκτική χώρα όπου γεννούν χιλιάδες αυγά, τα οποία σε 4 ώρες από την γέννηση τους είναι ικανά να μολύνουν. Η μόλυνση και η αναμόλυνση γίνεται με τα δάχτυλα, εσώρουχα, σεντόνια, παιχνίδια, άλλα αντικείμενα και με τον αέρα. Η μετάδοση στα μέλη της οικογένειας, στους τρόφιμους βρεφονηπιακών σταθμών και στα παιδιά του δημοτικού σχολείου είναι εύκολη .

Η οξυουρίαση έχει παγκόσμια γεωγραφική κατανομή και προσβάλλει κυρίως παιδιά. Αντίθετα με ότι αναμένεται, απαντάται συχνότερα σε παιδιά εύκρατων περιοχών και ανεπτυγμένων χωρών απ’ ότι σε παιδιά τροπικών και υποτροπικών περιοχών.

Οξύουροι-Συμπτώματα

Η οξουρίαση πολλές φορές είναι ασυμπτωματική και αποκαλύπτεται τυχαία. Σε σημαντικό όμως ποσοστό προκαλεί κνησμό, ιδιαίτερα κατά τις νυκτερινές ώρες, που συνεπάγεται αϋπνία και ευερεθιστότητα. Ο κνησμός μπορεί να οδηγήσει σε εκζεματοειδή δερματίτιδα ή σε δευτεροπαθή μικροβιακή επιμόλυνση της περιπρωκτικής περιοχής. Στα κορίτσια μπορεί να προκαλέσει αιδοιοκολπίτιδα. Αναφέρεται ότι οι οξύουροι μπορεί μα αποφράξουν τη σκωληκοειδή απόφυση και να προκαλέσουν οξεία σκωληκοειδίτιδα.

Οξύουροι-Διάγνωση

Η διάγνωση πολλές φορές τίθεται με την θέα των οξύουρων στα κόπρανα. Η παρασιτολογική εξέταση των κοπράνων συχνά δεν αποκαλύπτει τα αυγά αφού αυτά εκκολάπτονται όχι στο έντερο αλλά στην περιπρωκτική χώρα. Γι’ αυτό τα αυγά θα πρέπει να αναζητούνται σε ταινίες σελλοφάνης που προσκολλώνται στην περιοχή γύρω από τον πρωκτό κατά την νύκτα και αποκολλώνται τις πρωινές ώρες πριν το παιδί κάνει το λουτρό του και πριν αφοδεύσει. Πρέπει να εξετάζονται μικροσκοπικά τρία τουλάχιστον δείγματα, ώστε το αρνητικό αποτέλεσμα να αποκλείει, όσο τον δυνατόν, την οξυουρίαση.

Οξύουροι-Θεραπεία

Όλες οι συμπτωματικές μορφές πρέπει να θεραπεύονται. Η θεραπεία πρέπει να περιλαμβάνει όλα τα μέλη της οικογένειας για να περιορίζεται ο κίνδυνος αναμόλυνσης. Δεν πρέπει να υποτιμάται το γεγονός ότι πηγή αναμόλυνσης συχνά δεν είναι το οικογενειακό περιβάλλον αλλά ο βρεφονηπιακός σταθμός ή το σχολείο.

Παράλληλα με τη φαρμακευτική αγωγή πρέπει να φροντίζεται με σχολαστικότητα η ατομική καθαριότητα.

Δρ.Μαριαλένα Κυριακάκου-Παιδίατρος
www.kyriakakou.gr
inkedin.com/in/kyriakakou
marialenakyriakakou@gmail.com

© 2012-2024 Mothersblog.gr - All rights reserved