Γιατί όλο και περισσότερα παιδιά λέγονται «Velcro kids»; Τι σημαίνει αυτό;

Αν το παιδί σου σε ακολουθεί παντού – στην κουζίνα, στο μπάνιο, ακόμα και μέχρι… την πόρτα του υπνοδωματίου – ή αν αναστατώνεται κάθε φορά που απομακρύνεσαι, ίσως έχεις ακούσει τον όρο «Velcro kid». Ένα παιδί που «κολλάει» πάνω στον γονιό του, όπως το αυτοκόλλητο. Αλλά είναι αυτό απλώς μια φάση ή μήπως κάτι που χρειάζεται προσοχή;

Τι σημαίνει πραγματικά «Velcro kids» ;

Ο όρος χρησιμοποιείται (κυρίως στα social media) για να περιγράψει παιδιά που αναζητούν διαρκώς σωματική ή συναισθηματική εγγύτητα με τους γονείς τους. Μπορεί να είναι το νήπιο που προσπαθεί να μπει στο μπάνιο μαζί σου ή το παιδί που κρατά το πόδι σου στο σούπερ μάρκετ. Ακόμα και έφηβοι μπορεί να δείχνουν συμπεριφορές προσκόλλησης, όπως το να θέλουν συνεχή επικοινωνία ή φυσική επαφή.

Προσκόλληση στην παιδική ηλικία: Πότε εμφανίζεται και πώς επηρεάζει τη ζωή του παιδιού

Είναι φυσιολογική αυτή η προσκόλληση;

Η σύντομη απάντηση είναι: ναι, πολύ συχνά είναι. Τα βρέφη και τα νήπια βασίζονται στους γονείς τους για τα πάντα – τροφή, ασφάλεια, παρηγοριά. Επιπλέον, τα μικρά παιδιά δεν έχουν ακόμα αναπτύξει πλήρως την έννοια της μονιμότητας των αντικειμένων. Όταν φεύγεις από το δωμάτιο, για εκείνα είναι σαν να… εξαφανίζεσαι.

Έρευνες δείχνουν ότι η προσκόλληση σε αυτή την ηλικία δεν προβλέπει αν ένα παιδί θα γίνει πιο ανεξάρτητο αργότερα. Ένα παιδί που ήταν «άνετο» ως μωρό μπορεί να γίνει πιο κολλημένο αργότερα – και το αντίστροφο.

Γιατί εμφανίζεται σε μεγαλύτερες ηλικίες;

Η έντονη προσκόλληση μπορεί να εμφανιστεί ξανά σε περιόδους αλλαγών: έναρξη σχολείου, μετακόμιση, οικογενειακές αλλαγές ή στρεσογόνα γεγονότα. Ακόμα και στην εφηβεία, τα παιδιά μπορεί να αναζητούν περισσότερη επιβεβαίωση και ασφάλεια από τους γονείς τους.

Η προσκόλληση των γονιών στο κινητό «πληγώνει» τα παιδιά, προειδοποιεί νέα μελέτη

Και οι μαμάδες; Πού χωρά η ξεκούρασή τους;

Ας είμαστε ειλικρινείς: όταν ένα παιδί «κολλάει» συνεχώς πάνω σου, η εξάντληση είναι πραγματική. Η έλλειψη προσωπικού χώρου μπορεί να οδηγήσει σε burnout, άγχος ή ενοχές – ειδικά όταν νιώθεις ότι δεν έχεις ούτε πέντε λεπτά για τον εαυτό σου.

Τι μπορείς να κάνεις στην πράξη;

Οι ειδικοί προτείνουν ήπια όρια και σταθερότητα. Ζήτα βοήθεια από τον/την σύντροφο ή κάποιον άλλο έμπιστο ενήλικα. Καθιέρωσε ένα ξεκάθαρο «αντίο» και δώσε στο παιδί χρόνο να εξασκηθεί στον αποχωρισμό . Οι άλλοι φροντιστές μπορούν να αποσπούν την προσοχή με δραστηριότητες, παιχνίδια ή μικρές αποστολές.

Πότε χρειάζεται περισσότερη προσοχή;

Σε σπάνιες περιπτώσεις, η έντονη προσκόλληση μπορεί να είναι σύμπτωμα διαταραχής άγχους αποχωρισμού. Όταν ο φόβος είναι συνεχής και επηρεάζει τη διάθεση, τον ύπνο , το σχολείο ή τη σωματική υγεία (πονοκέφαλοι, στομαχόπονοι), τότε αξίζει να συμβουλευτείς έναν ειδικό.

Η ανθεκτικότητα των παιδιών: Το δώρο που χτίζεται μέσα στις δυσκολίες

Το πιο σημαντικό; Ένα «Velcro kid» δεν σημαίνει ότι κάνεις κάτι λάθος. Συνήθως σημαίνει ότι το παιδί σου νιώθει ασφαλές μαζί σου. Και αυτό, όσο κουραστικό κι αν είναι κάποιες μέρες, είναι και κάτι πολύτιμο.

^{Πηγή: independent.co.uk}