Παιδί και αναπτυξιακή καθυστέρηση: Οι πιο συχνές δυσκολίες

Αναπτυξιακή καθυστέρηση είναι ο όρος που χρησιμοποιείται όταν το παιδί έχει έναν πιο αργό ρυθμό στην ανάπτυξη συγκεκριμένων δεξιοτήτων και στην κατάκτηση των αντίστοιχων ορόσημων.

Η καθυστέρηση αφορά έναν ή περισσότερους τομείς που σχετίζονται με την κίνηση, την ομιλία, τη συμπεριφορά, την επικοινωνία, τη μάθηση.

Ποια είναι τα κοινά χαρακτηριστικά της αναπτυξιακής καθυστέρησης;

Τα πιο κοινά χαρακτηριστικά της αναπτυξιακής καθυστέρησης, αν και μπορεί να διαφέρουν σε ορισμένα παιδιά, είναι συνήθως τα εξής:

• Δυσκολίες στην ομιλία.
• Δυσκολία στον έλεγχο της αναπνοής.
• Αργή γλωσσική ανάπτυξη - καθυστέρηση.
• Δυσκολίες στο συνδυασμό των φυσικών κινήσεων σε μια ελεγχόμενη ακολουθία.
• Δυσκολίες στην καθιέρωση της σωστής λαβής μολυβιού και της κατάλληλης για την ηλικία ταχύτητας γραφής.
• Κακή ισορροπία (μερικές φορές ακόμη και πτώση στο μέσο του βήματος).
• Προβλήματα με τη χωρική επίγνωση (π.χ. τοποθέτηση αντικειμένων σε χώρους κατάλληλου μεγέθους όπως παζλ και γνώση του αριστερά - δεξιά).
• Πρόβλημα με το σήκωμα και το κράτημα απλών αντικειμένων λόγω κακού μυϊκού τόνου.
• Προβλήματα με την επίγνωση του σώματος, όπως η εφαρμογή περισσότερης δύναμης από την προβλεπόμενη, ο προσδιορισμός της απόστασης μεταξύ του εαυτού του και των αντικειμένων και η εισβολή στον προσωπικό χώρο των άλλων χωρίς να το αναγνωρίζει.
• Δυσκολίες στην επίτευξη και διατήρηση της εγκράτειας (της κύστης, του εντέρου ή και των δύο).
• Η ενούρηση στο κρεβάτι (νυχτερινή ενούρηση) είναι συχνή.

Συχνές δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί ( όχι πάντα) με αναπτυξιακή καθυστέρηση

• Έλλειψη συντονισμού χεριού-ματιού, που προκαλεί προβλήματα σε βασικές δεξιότητες όπως το πέταγμα και το πιάσιμο.
• Ασυντόνιστες σωματικές κινήσεις, άβολες στάσεις και στυλ τρεξίματος.
• Ανεπαρκείς δεξιότητες ελέγχου ολόκληρου του σώματος (π.χ. μπορεί να δυσκολεύεται το παιδί να σταθεί στο ένα πόδι.
• Δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί στη συνέχεια (π.χ. στον αθλητισμό δεν μπορεί να «διαβάσει το παιχνίδι» για να συνειδητοποιήσει ότι η μπάλα μπορεί να σταλεί στο δρόμο του).
• Έχει χαμηλότερο επίπεδο αθλητικών ικανοτήτων σε σύγκριση με άλλα παιδιά της ίδιας ηλικίας.

Η διάγνωση από μόνη της δεν είναι λύση. Απλώς ανοίγει την πόρτα για να λάβετε τη βοήθεια που απαιτείται.

Με πληροφορίες από το childdevelopment.com.au