Λένε πως είμαστε οι επιλογές μας
Από τη στιγμή που αποφάσισα να ζω και για κάποιον άλλον πέρα από τον εαυτό μου, ένιωσα τι σημαίνει πραγματικά η λέξη ευθύνη. Και βρίσκοντας την ευθύνη (ξ)έχασα τη λέξη ξεγνοιασιά.
Αυτή που προσπαθώ να διαφυλάξω πάση θυσία για τα κορίτσια, μέχρι τη στιγμή που θα κάνουν και εκείνα τη δική τους οικογένεια. Μέχρι τη στιγμή που θα ανακαλύψουν και εκείνα τη λέξη ευθύνη. Η αλήθεια βέβαια είναι πως τα κορίτσια σαν να γεννιούνται με την ευθύνη περασμένη στο DNA τους. Αντίθετα όλοι εμείς τα αγόρια, δεν χρειαζόμαστε και μεγάλη προσπάθεια για να ξεχαστούμε. Να αφεθούμε. Να παίξουμε.
Γι’ αυτό και κάθε φορά που βλέπω είτε την Εύα (λιγότερο), είτε την Έλενα (διαρκώς…) να είναι «χύμα στο κύμα» το απολαμβάνω απόλυτα… Για την ακρίβεια το απολαμβάνω και το… ζηλεύω! Με την καλή την έννοια, όπως λέει και μια ψυχή. Ζηλεύω την ανεμελιά και την ξεγνοιασιά τους, το παιχνίδι τους. Όσο μπορούν ακόμη να το έχουν. Κι επειδή μεγαλώνουν αλλά κι επειδή είναι κορίτσια. Άρα με υπευθυνότητα εκ… γενετής.
Εξ ου και η απόλυτη επιμονή μου, να έχουν πάντα χρόνο για παιχνίδι. Να μην φορτώνουμε το πρόγραμμα τους. Και κυρίως να μην φορτώνουμε τα όνειρα τους με τα δικά μας όνειρα. Να τα αφήνουμε να κάνουν τα δικά τους…
Στο μόνο που δεν τις ζηλεύω είναι κάθε πρωί και κάθε βράδυ. Την ώρα που θα πιούν το γάλα με το HEMO τους. Γιατί ακόμη και τώρα, με κάθε ευκαιρία τις… ακολουθώ! Και στα δυο ποτήρια προστίθεται και ένα τρίτο… Η μόνη από τις παιδικές συνήθειες, που μένει μέχρι σήμερα ζωντανή!
Νίκος Συρίγος
Διευθυντής του Onsports.gr
