Όλοι έχουμε από έναν «νταή του Καλλιμάρμαρου», γράφει ο Νίκος Συρίγος

Μερικές σκέψεις που ξεφεύγουν από αυτό που λέμε «μεμονωμένο περιστατικό».

Όλοι έχουμε από έναν «νταή του Καλλιμάρμαρου», γράφει ο Νίκος Συρίγος

Μεγαλώνω δυο κόρες. Κι αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να ασχοληθώ με τον τύπο που χαστούκισε τη γυναίκα του στο Καλλιμάρμαρο προχθές. Θέλω να είμαι απόλυτα ξεκάθαρος απέναντι σε όσους μπαίνετε στον κόπο να με διαβάσετε. Δεν είμαι γενικά κι αόριστα κατά της βίας. Θεωρώ ότι από τη στιγμή που οι άντρες σταμάτησαν να παίζουν ξύλο χάθηκε η μπέσα. Σιχαίνομαι δε πολύ περισσότερο αυτούς που δεν διαφωνούν ποτέ (μπροστά) μαζί σου και σε θάβουν από πίσω. Και δυστυχώς έχω γνωρίζει κάμποσους από δαύτους...

Επίσης, πιστεύω ότι ένας από τους μεγαλύτερους άντρες στην Ιστορία της Ελλάδας ήταν ο Άκης Πάνου. Το γεγονός ότι καθάρισε έναν τύπο που πλάκωνε στο ξύλο την κόρη του, μπορεί σε κάποιους να τον κάνει απλά δολοφόνο αλλά σε μένα προηγείται πάντα ο όρος πατέρας. Και άνδρας. Κανονικός. Ο άνδρας και ο πατέρας οφείλει πριν και πάνω απ’όλα να προστατεύει τα μέλη της οικογένειας του. Και την γυναίκα και τα παιδιά του. Με κάθε τρόπο και τίμημα. Ο Πάνου κατάλαβε ότι το παιδί του, η κόρη του (κι όσοι έχουν κόρες αντιλαμβάνονται τι εννοώ) κινδύνευε και έπραξε ανάλογα.

Δεν ξέρω αν ο πατέρας της γυναίκας που έφαγε το χαστούκι στο Καλλιμάρμαρο ζει ή πως θα αντιδράσει. Ξέρω ότι έχει κάνει ένα λάθος σίγουρα. Ένα τουλάχιστον. Μεγάλωσε την κόρη του με τέτοιο τρόπο που δέχεται το χαστούκι από τον άντρα (;) της. Δεν θα έπρεπε. Διάβασα πολλά για αυτό το περιστατικό.

Όπως πχ. ότι αυτός ο «μι*******ος» (να είστε σίγουροι-ες ότι ο κάθε τύπος που πλακώνει τη γυναίκα του ή τα παιδιά του έχει τέτοιο θέμα) έπρεπε να ντρέπεται γιατί πλάκωσε τη γυναίκα του μπροστά σε τόσο κόσμο. Μάλλον θα πρέπει να ντρέπεται περισσότερο για όσα κάνει μέσα στο σπίτι του, μακριά από τον κόσμο... Και μαζί να ντρέπονται και οι γείτονες του, που θα έπρεπε να έχουν αντιληφθεί αυτή την κατάσταση και να πράξουν τα δέοντα. Να ασχοληθούν.

Γιατί τύποι σαν αυτόν, θρέφονται από το «που να μπλέξω εγώ τώρα...». Να μπλέξεις. Κι όχι μόνο για την κυρά που τις τρώει αλλά και για τα παιδιά. Να μπλέξεις γιατί είναι απροστάτευτα. Και η γυναίκα και τα παιδιά. Να μπλέξεις γιατί η εικόνα στο Καλλιμάρμαρο και το βίντεο που τράβηξε η κοπελίτσα, που δεν φοβήθηκε να μην μπλέξει, δεν είναι σπάνιο περιστατικό στην Ελλάδα του 2017... Μην σου πω ότι είναι σύνηθες κιόλας.

Κάθε οικογένεια έχει να λέει για κάποιον «νταή» που πλάκωνε τη γυναίκα του και τα παιδιά του έτσι για να γουστάρει... Που πίστευε ότι με το ξύλο θα αποκτήσει τον σεβασμό και θα είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Προσέξτε. Δεν υποτιμώ ούτε τη γυναικεία βία. Την ψυχολογική. Άλλο κι αυτό σημείο των καιρών. Αλλά θαρρώ πως δεν μπαίνει καν στο ζύγι...

Δεν ξέρω αν πρέπει να νιώθω καλά γιατί οι κόρες μου δεν πρόκειται να ανεχτούν ΠΟΤΕ να τις χτυπήσει κάποιος. Ούτε ο άντρας τους, ούτε ΚΑΝΕΙΣ... Νιώθω όμως ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ βάρος για αυτή τη γυναίκα και κυρίως αυτά τα παιδιά που ζουν μια ζωή σε αυτό το καθεστώς... Σκέφτομαι πάλι δε ότι αυτός ο τύπος πήρε τη γυναίκα και τα παιδιά του για να πάνε σε μία συναυλία που ήταν για ιερό σκοπό. Πήγε να ακούσει τον Σαββόπουλο, τον Χαρούλη, την Δήμητρα Γαλάνη, τον «Ζούγα» και μαζί να βοηθήσει συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη... Πήγε να βοηθήσει συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη, την ώρα που δέρνει τη γυναίκα του... Τον πιο κοντινό του άνθρωπο... Τρέλα; Όχι. Άνθρωπος. Αυτός που πατάει στο φεγγάρι και την ίδια ώρα στο λαιμό τον άλλον...

Νίκος Συρίγος Διευθ. Onsports.gr

© 2012-2024 Mothersblog.gr - All rights reserved