Μπορείς να γίνεις ό,τι ονειρεύεσαι!

Μετά το διάβασμα, κατέβαινα με ορμή τις σκάλες της πολυκατοικίας, σταματούσα στην άκρη του δρόμου και περίμενα να ακούσω το σφύριγμα του μπαμπά μου, που σήμαινε το πράσινο φως για να διασχίσω το σταυροδρόμι και να πηδήξω από τα κάγκελα για να μπω στην παιδική απέναντι από το σπίτι μου.

Κρατώντας μια σακούλα αλατισμένους ηλιόσπορους χάζευα με τις ώρες τους νεαρούς άνδρες που μαζεύονταν κάθε απόγευμα στο γήπεδο του βόλεϊ με το ερασιτεχνικό φιλέ, να παίζουν φανατικά ματσάκια με διαφορετικά στοιχήματα κάθε φορά. Σήμερα σουβλάκια, αύριο πίτσες... Χωρίζονταν σε εξάδες και ο «πόλεμος» ξεκινούσε με έναν τυχαίο «διαιτητή» κάθε φορά. Όποιος ήταν εύκαιρος.

Οι φίλες μου έπαιζαν κρυφτό και κυνηγητό, με φώναζαν κάθε τόσο να παίξω μαζί τους, αλλά μάταια. Τα δικά μου μάτια ήταν καρφωμένα στο γήπεδο. Μεγάλα άλματα, δυνατά σερβίς, γερά μπλοκ και φυσικά το καλύτερό μου... Φαρμακερές επιθέσεις που άλλοτε χτυπούσαν με δύναμη μέσα στο αντίπαλο γήπεδο κι άλλοτε κοκκίνιζαν τον πήχη από την άμυνα του αντιπάλου.

Διαβάστε περισσότερα στο Queen.gr