Despoina’s little stories: «Μεγαλώνοντας τα παιδιά μου με τους φίλους μου»

Μου έτυχε ένα λαχείο στη ζωή μου. Έγινα νωρίς μαμά σε σχέση με τους φίλους μου, κι αυτό ήταν κάτι που το ήθελα πολύ.

Δέσποινα Καμπούρη
Despoina’s little stories: «Μεγαλώνοντας τα παιδιά μου με τους φίλους μου»

Η γέννηση της Έλενας ήταν ένα φοβερό γεγονός που άλλαξε όλα τα δεδομένα, όχι μόνο της δικής μου ζωής αλλά και των φίλων μου. Η ύπαρξη ενός μωρού στην παρέα μου ήταν κάτι πρωτόγνωρο για όλους μας. Ήταν το πρώτο μας παιδάκι και το λατρέψαμε όλοι ανεξαιρέτως. Όλοι μαζί σε αυτή τη σημαντική στιγμή μου…

Κάπως έτσι, με πολλή αγάπη και περίσσια τρυφερότητα από όλο μου το περιβάλλον, χτίστηκαν σχέσεις ζωής μεταξύ της Έλενας και των ανθρώπων που αγαπώ πιο πολύ. Οι φίλοι μου έγιναν οι φίλοι και συν-κηδεμόνες του παιδιού μου αφού και γι’ αυτούς ήταν η πρώτη φορά και το βίωσαν με απόλυτη αφοσίωση.

Όπου πήγαινα εγώ είχα μαζί και την ουρά μου. Το αυτοκολλητάκι μου. Την καλύτερη παρέα για εμένα και τους φίλους μου. Το πλασματάκι που χάρισε χαμόγελα και σκέρτσα. Για μπάνιο στη θάλασσα με τους φίλους μου; Μαζί μας και η Έλενα. Καλοκαιρινές διακοπές με την παρέα μου. Μαζί μας και η Έλενα. Για χαλαρό ποτό με τους κολλητούς μου, μαζί μας και η Έλενα στο καροτσάκι της αγκαλιά με το μπιμπερό της. Παντού και πάντα μαζί. Η Έλενα έγινε η εξάρτηση όλων. Ήταν το αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Και εξακολουθεί να είναι μέχρι σήμερα.

Τα τελευταία δυο χρόνια η ιστορία επαναλαμβάνεται με την Χριστινούλα μας. Όπου εμείς κι αυτές. Παντού μαζί μας κι ας μην έχουν όλοι μας οι φίλοι παιδιά. Ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι κουράζονται ή ότι βαριούνται. Γι’ αυτό άλλωστε είναι φίλοι μου και γι’ αυτό τους αγαπώ τόσο πολύ.

Οι φίλοι μου έχουν αλλάξει πάνες, έχουν ταΐσει και έχουν νανουρίσει τα παιδιά μου. Έχουν μοιραστεί όμορφες στιγμές και μοναδικές εμπειρίες…

Όπως φέτος το καλοκαίρι στις διακοπές μας. Διακοπές, λέξη… ιερή. Κι όμως οι εργένηδες φίλοι μου τις πέρασαν μαζί μας. Και δεν παραπονέθηκαν ούτε ένα λεπτό αν η Χριστίνα γκρίνιαζε κάποιες στιγμές από τη νύστα. Και κολυμπούσαν με την Έλενα και έκαναν μαζί βουτιές όταν εγώ αποκοιμήθηκα στην ξαπλώστρα. Και μου πρότειναν να κρατήσουν τα παιδιά ένα βράδυ στο δωμάτιό τους γιατί… «πρέπει να πάτε κι εσείς για ένα ποτό βρε Δέσποινα, να χαλαρώσετε λίγο!».

Πόσο τυχερή αισθάνομαι για τους φίλους που έχω αποκτήσει. Φίλοι που έγιναν οικογένεια. Και πόσο τυχερές οι κόρες μου που αγαπήθηκαν και αγαπιούνται τόσο πολύ!

Καλή σας μέρα!

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Μπορείτε να με βρείτε και στην άλλη μου αγάπη αλλά και εδώ και εδώ!

© 2012-2024 Mothersblog.gr - All rights reserved