Μία μαμά γράφει

Το δώρο μου για σήμερα είσαι εσύ!

Το να είσαι μαμά είναι κάτι απίστευτο! Κάτι μοναδικό! Μια απίστευτη εμπειρία που πραγματικά είναι δύσκολο να περιγράψω με λέξεις.

Μαργαρίτα Νικολάου

13 Μαϊος 2018

Προσπάθησα αρκετές φορές να σκεφτώ μια λέξη που να περιγράφει τη μητρότητα και κατέληξα ότι η μητρότητα είναι τα ΠΑΝΤΑ.

Τα πάντα είναι εύκολα και τα πάντα είναι δύσκολα. Τα πάντα είναι μια ευτυχία και τα πάντα είναι μια τρέλα στην κυριολεξία. Είναι κάτι που σε ενθουσιάζει. Κάτι που σε κουράζει. Κάτι που σε νευριάζει. Κάτι που σε κάνει να πετάς από ευτυχία. Κάτι που σε κάνει να σκέφτεσαι «Αυτό είναι αγάπη!». Ό,τι φαντάστηκες και ακόμη περισσότερο. Άρα με λίγα λόγια... όπως ανέφερα και παραπάνω η μητρότητα είναι τα ΠΑΝΤΑ.

Η κόρη μου κάθε φορά που παίζει με τα «μωρά» της είναι τρυφερή μαζί τους. Τα ντύνει, τα ταΐζει, τα φροντίζει, τους διαβάζει παραμύθια και κάθε φορά που προσποιείται ότι κλαίνε τους ψιθυρίζει «Σσσσσ, όλα είναι εντάξει μωρό μου! Μην κλαις... Η μανούλα είναι εδώ για εσένα!», και τους δίνει ένα φιλί στο μέτωπο.

Κάπου εκεί συνειδητοποίησα πόσο πραγματικά χαρούμενη μαμά είμαι. Την αγαπώ. Πραγματικά μου αρέσει που είμαι η μαμά της. Στα μάτια της κόρης μου, της μικρής μου Νικόλ, η μητρότητα φαντάζει ένα όνειρο. Κάτι υπέροχο. Κάτι σπουδαίο.

Στη φαντασία της, με ένα απλό μπιμπερό και μια μικρή κουβέρτα, τα μωρά της σταματούν το κλάμα αμέσως και όλα πάνε μια χαρά. Στην πραγματικότητα όμως και καθώς μεγαλώνει, όταν θα γίνει και η ίδια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ μαμά, αμέσως θα ανακαλύψει ότι η μητρότητα είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση και θα χρειάζεται πολλά περισσότερα εκτός από μια κουβερτούλα και ένα μπιμπερό για να σταματήσει το κλάμα του παιδιού της.

Το να είσαι μαμά είναι δύσκολο. Το εννοώ. Είναι ΑΡΚΕΤΑ δύσκολο. Είναι τρομακτικό κάποιες φορές. Σου σπάει τα νεύρα. Σε φέρνει στα όριά σου. Η υπομονή σου δοκιμάζεται και τα δάκρυα φεύγουν από τα μάτια σου.

Κάποιες μέρες διαρκούν πολύ... πάρα πολύ... Τόσο πολύ που πιστεύεις ότι έχουν περάσει 5 ώρες ενώ στην πραγματικότητα έχουν περάσει μόνο 5 λεπτά.

Σήμερα όμως και με αφορμή την Γιορτή της Μητέρας, θέλω η μικρή μου να γνωρίζει ότι η ζωή είναι σκληρή αλλά μπορεί να βρει τη χαρά, τη δύναμη και το κουράγιο.

Ότι μια μέρα, όταν θα κρατά στην αγκαλιά της το δικό της μωρό και θα προσπαθεί να το ταΐσει βάζοντάς του τη θηλή της ή τη θηλή του μπιμπερό στο μικροσκοπικό του στοματάκι, ενώ θα νιώθει κουρασμένη και δεν θα ξέρει «τι στο καλό» άλλο να κάνει για να το ηρεμήσει... θα ανακαλύψει την πραγματική ευτυχία.

Την ευτυχία που ανακάλυψα και εγώ η ίδια μόλις έφερα στον κόσμο εκείνη!

Μωρό μου να θυμάσαι πάντα πως το δώρο στη ζωή μιας μαμάς είναι το ίδιο της το παιδί. Και στη δική μου ζωή εσύ είσαι το ομορφότερο δώρο. Ο λόγος που με κάνει να χαμογελώ, να μην τα παρατώ και να προσπαθώ για ακόμη περισσότερα. Ξέρω πως για μια κόρη, το πρότυπο είναι η μητέρα της. Προτιμώ να έχεις μια δυνατή μαμά. Μια μαμά που παλεύει, που δεν τα παρατά, που χαμογελάει, που δίνει τα σωστά παραδείγματα ώστε να γίνεις καλύτερη από εμένα.

Σε ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου...

Σε ευχαριστώ που με έκανες μαμά...

Σε αγαπώ!