«Πώς βλέπουν τα παιδιά τους ανθρώπους με τατουάζ;», γράφει η Εύη Ματίεβιτς (εικόνα)

Η κόρη μου βλέπει ένα τατουάζ που έχω και λέει: «Μαμααα τατουάζ, έχεις τατουάζ, σέω κι εγώ τατουάζ...». Παίρνει λοιπόν σφραγίδες, μαρκαδόρους, στυλό και ζωγραφίζει τα χέρια της, τα πόδια της, τα ρούχα της και μετά ξεφεύγει λίγο και ζωγραφίζει τοίχους, τραπέζι πάτωμα!

Αλλά ποτέ δε σκέφτηκα πώς μπορεί να βλέπει τα τατουάζ και τι σκέφτεται μέχρι που στο εξωτερικό έκαναν ένα πείραμα για να δουν τι σκέφτονται τα παιδιά όταν βλέπουν τατουάζ... Τότε κατάλαβα!

Τοποθέτησαν έναν άντρα με πολλά τατουάζ στην πλάτη του, στο δωμάτιο ενός μικρού κοριτσιού. Τον έβαλαν να καθίσει σε μια παιδική καρέκλα και δεν έπρεπε ούτε να μιλήσει, ούτε να κουνηθεί. Τότε περίμεναν τις αντιδράσεις του κοριτσιού.

Αφού πέρασε λίγη ώρα, το κοριτσάκι πήρε τις μπογιές του και άρχισε να χρωματίζει τα τατουάζ του άντρα. Γιατί; Επειδή η μικρή σκέφτηκε ότι η πλάτη του είναι σαν τα βιβλία ζωγραφικής και μπορεί να την χρωματίσει!

Ετσι λοιπόν, καταλαβαίνω τώρα και τη δική μου κόρη η οποία γεμίζει το σώμα της με χρώματα.

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι θέλει να με μιμηθεί αλλά βλέποντας αυτό το σχέδιο που έχω πάνω μου, θεωρεί πως το σώμα μας είναι ένας καμβάς ή ένα βιβλίο ζωγραφικής.

Εδώ που τα λέμε, τα παιδιά δεν έχουν άδικο. Μπορεί να μη σχεδιάζουμε εμείς οι ίδιοι τις ζωγραφιές, αλλά το σώμα μας είναι σαν καμβάς!

Πάντως είναι υπέροχο το πώς σκέφτονται τα παιδιά και πώς τα συνδυάζουν όλα μεταξύ τους!