Δύσκολες ερωτήσεις που κάνουν τα παιδιά και πώς μπορείτε να απαντήσετε

Το «Γιατί μαμά…» το ακούτε πολλές φορές μέσα στη μέρα. Άλλες φορές απαντάτε, άλλες δεν ξέρετε τι να απαντήσετε, άλλες ερωτήσεις είναι εύκολες, κι άλλες είναι δύσκολες και σας φέρνουν σε αμηχανία.

Ωστόσο, το παιδί επίμονα ζητάει απάντηση και δε θα σταματήσει μέχρι να την πάρει. Και είναι λάθος των γονιών, να δίνουν μία οποιαδήποτε απάντηση, προκειμένου να τελειώσει το «μαρτύριο» τους. Γιατί, τα παιδιά καταγράφουν τα πάντα και τα περνάνε στο… σκληρό τους δίσκο. Κι εντάξει, για ερωτήσεις του τύπου: «Γιατί μαμά δε ζουν οι δεινόσαυροι», όμως, υπάρχουν και κάποιες δύσκολες ερωτήσεις, που όμως οφείλετε να απαντήσετε, ακόμη κι αν σας φέρνουν σε αμηχανία.

Ιδού κάποιες και πώς θα μπορούσατε να τις απαντήσετε:

«Μαμά, τι είναι σεξ;»

Πρόκειται για την ερώτηση που ξέρετε ότι κάποια μέρα θα δεχτείτε από το βλαστάρι σας, αλλά εύχεστε να αργήσει η μέρα αυτή. Γιατί, δεν ξέρετε πώς να την απαντήσετε και τι να εξηγήσετε. Μία καλή απάντηση αν η ερώτηση έρθει πολύ νωρίς είναι ότι «Σεξ είναι οι αγκαλιές που κάνουν μόνο η μαμά και ο μπαμπάς για να δείξουν πόσο αγαπάει ο ένας τον άλλον». Αν η ερώτηση γίνει λίγο αργότερα – γύρω στα 6 με 8 – μπορείτε επίσης, να πείτε ότι πρόκειται «για τις αγκαλιές που κάνουν μόνο η μαμά και ο μπαμπάς, για να δείξουν ο ένας πόσο αγαπάει τον άλλον. Και ότι τους κάνεις ευτυχισμένους». Αν το παιδί σάς ρωτήσει, γύρω στην ηλικία των 11, τότε μπορείτε να του μιλήσετε με ειλικρίνεια και ακριβώς περί τίνος πρόκειται, εξηγώντας του όλες τις παραμέτρους.

«Μαμά, πώς γεννιούνται τα παιδιά»

Την ιστορία με τον «πελαργό» που μας έλεγαν οι γονείς μας, θα προτείναμε να την αποφύγετε. Θα πρέπει να πείτε στο παιδί σας την αλήθεια, αλλά πάντα έχοντας ως γνώμονα την ηλικία του. Αν η ερώτηση γίνει γύρω στα 4 του χρόνια, πείτε ότι εσείς το φέρνετε στον κόσμο, μέσα από την κοιλίτσα σας. Κι όταν γίνει λίγο πιο μεγάλο, - κυρίως μετά τα 7 – μπορείτε να του μιλήσετε πιο αναλυτικά.

«Μαμά, γιατί το δέρμα μου δεν είναι καφέ»

Η απορία για το χρώμα του δέρματος είναι και αυτή συχνή στα παιδιά. Σε μικρότερη ηλικία εξηγείστε τους για τις χώρες του κόσμου και πως οι άνθρωποι διαφέρουν μεταξύ τους, αναλόγως από πού κατάγονται. Φέρτε τους ως παράδειγμα, τα πουλάκια ή τα λουλούδια, που δεν είναι ίδια μεταξύ τους, όμως, όλα είναι εξίσου όμορφα. Μετά την ηλικία των 9 μιλήστε με το παιδί για τις φυλετικές διαφορές και επιμείνετε στο θέμα του ρατσισμού και στο σεβασμό στη διαφορετικότητα του άλλου. Τονίστε τους ότι όλοι είμαστε ίσοι, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος…

«Μαμά, εσείς θα χωρίσετε με το μπαμπά;»

Μπορεί στο σπίτι σας να μην έχει τεθεί ποτέ τέτοιο θέμα, αλλά ενδεχομένως, κάποιος φίλος του να είναι παιδί χωρισμένων γονιών. Οπότε, είναι εύλογη η απορία του, αν θα συμβεί το ίδιο και με εσάς. Εδώ, είναι εύκολη η απάντηση καθώς του εξηγείτε ότι με το μπαμπά αγαπιέστε και δε σκέφτεστε να χωρίσετε. Ωστόσο, θα πρέπει να του εξηγήσετε πως ακόμη και όταν δύο γονείς χωρίζουν, δε σημαίνει ότι παύουν να αγαπούν ο ένας τον άλλον και κυρίως δεν παύουν να αγαπούν το παιδί τους. Γιατί, ακόμη και να το καθησυχάσετε ότι δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο στην περίπτωσή σας, πάντα ο χωρισμός θα τριγυρνάει στο μυαλό του. Άλλωστε, αν θυμηθούμε κι εμείς δεν είχαμε ως παιδιά το ίδιο άγχος; Αν θα χωρίσουν, δηλαδή, οι γονείς μας;

«Μαμά, τι είναι ο Θεός;»

Συνήθως, στην ηλικία των 6 το παιδί, αρχίζει να αναρωτιέται τι είναι ο Θεός, πώς είναι, αν είναι καλός, αν μας αγαπάει. Ακόμη και αν εσείς δεν πιστεύετε στο Θεό, πρέπει να απαντήσετε στο παιδί σας. Το να πείτε τη γνώμη σας ότι δεν υπάρχει, σε αυτή την ηλικία θα το μπερδέψει. Πείτε του, λοιπόν, σε κάθε περίπτωση – είτε δηλαδή πιστεύετε είτε όχι – πως ο Θεός βρίσκεται ψηλά στον ουρανό. Εμείς, δεν τον βλέπουμε, αλλά εκείνος μας βλέπει και μας προστατεύει. Πείτε του επίσης, ότι ο Θεός αγαπάει όλα τα πλάσματα του κόσμου, τους ανθρώπους, τα ζώα και το ίδιο θέλει να κάνουμε κι εμείς. Να αγαπάμε και να βοηθάμε.

«Μαμά, θα πεθάνεις;»

Μπορεί το παιδί να μην έχει βιώσει το πένθος στο κοντινό του περιβάλλον, όμως, η ιδέα του θανάτου είναι κάτι που το προβληματίζει από πολύ νωρίς. Η σκέψη ότι μπορεί να πεθάνει η μαμά ή ο μπαμπάς του δημιουργεί άγχος. Πείτε του, λοιπόν, πως οι άνθρωποι που πεθαίνουν πηγαίνουν στον ουρανό, δίπλα στο Θεούλη, όπου συναντούν δικούς τους ανθρώπους, όπως τη γιαγιά η τον παππού. Δώστε του να καταλάβει πώς κάποιος που πεθαίνει, δεν θα είναι μόνος, αλλά θα βρει αγαπημένα πρόσωπα. Επίσης, καθησυχάστε το ότι θα αργήσετε πολύ να πεθάνετε. Το τελευταίο έχει ανάγκη να το ακούσει.