«Κάποια παιδάκια»: To τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά για τα παιδιά που μιλά στις ψυχές των μεγάλων

Αρχές Μαΐου ο Φοίβος Δεληβοριάς παρουσιάσε τον όγδοο δίσκο με τίτλο ΑΝΙΜΕ. Δέκα τραγούδια, το κάθε ένα ξεχωριστό, με απολαυστικές ιστορίες και μουσικές και κοινό στοιχείο το ιδιαίτερο ύφος του καλλιτέχνη. Κάποιοι λένε ότι είναι η καλύτερη δουλειά του μέχρι σήμερα και υπάρχει λόγος: οι άρτιες ενορχηστρώσεις, οι όμορφες μελωδίες και οι στίχοι, άλλοι ταξιδιάρικοι και άλλοι αφυπνιστικοί. Ο δίσκος έχει διάρκεια 50 περίπου λεπτά. 50 λεπτά γεμάτα συναισθήματα, εικόνες και σκέψεις να διαδέχονται η μία την άλλη.

Από τα τραγούδια που ξεχώρισαν είναι αυτό για την Ελένη Τοπαλούδη και είναι αφιερωμένο στη μνήμη της, αλλά και στη μνήμη όλων των γυναικών που έχουν πέσει θύματα γυναικοκτονιών. Ένα τραγούδι ανατριχιαστικό με τον κάθε στίχο του να αποτελεί τροφή για σκέψη.

Ένα ακόμα είναι το τρίτο σε σειρά στον δίσκο με τίτλο «Κάποια παιδάκια».

Το τραγούδι μιλάει για τα παιδιά, τη διαφορετικότητά τους και την πορεία τους από την παιδική ηλικία στην ενηληκίωση. Στους στίχους μπορεί κανείς να αναγνωρίσει το παιδί που ήταν κάποτε, τον ενήλικα που έχει γίνει σήμερα. Τη διαδρομή που ακολούθησε, μία διαδρομή διαφορετική για τον κάθε έναν, γεμάτη φοβίες, δυσκολίες, με μπαγκάζια αρετές και ελαττώματα, με διαφορετική αφετηρία και προορισμό, όπως αποτυπώνεται και στους τελευταίους στίχους του τραγουδιού:

«Όλα όμως κάποτε θα ξαναπροσπαθήσουν
Να βρούνε κάποιον που θ’ ακούσει όταν μιλήσουν
Να βρούνε κάποιον μ’ ένα σώμα σαν ανάμνηση
Να βγάλουν έξω το κεφάλι από τη βάφτιση
Κάποια μπορεί ποτέ να μην κοιτάξουν πάνω
Κάποια θα μείνουν μαύρα πλήκτρα σ’ ένα πιάνο
Μα κάποια λίγα πίσω απ’ τη ρωγμή του κάλλους
Θα δούνε μέσα τους κι εκεί θα βρουν τους άλλους
Μα κάποια πίσω από το ράγισμα του κάλλους
Θα δουν το τραύμα τους κι εκεί θα βρουν τους άλλους»

Το τραγούδι αυτό όμως είναι και μία υπενθύμιση για όλους τους γονείς. Τα παιδιά θα γίνουν ενήλικες και στη δική τους διαδρομή ο γονιός είναι συνοδοιπόρος, αυτός που περπατά δίπλα τους και τα βοηθάει να ανθίσουν.

Το «Κάποια παιδάκια» αφυπνίζει, καλλιεργεί συνειδήσεις και απευθύνεται σε παιδιά και σε όλους εμάς, τους "μεγάλους", που συχνά ξεχνάμε την δική μας αφετηρία.

Τη δική της ιδιαίτερη πινελιά στην ερμηνεία του τραγουδιού δίνει η Νεφέλη Φασούλη με τη μελωδική της χροιά.

Ακολουθούν όλοι οι στίχοι του τραγουδιού:

«Κάποια παιδάκια είναι υπερκινητικά
Κάποια είν’ απρόσεκτα και παρορμητικά
Τα γράμματα μπερδεύουν και τις συλλαβές
Κι αφήνουνε στη μέση τις κατασκευές

Κάποια παιδάκια αναπτύσσονται αργά
Άλλα δεν τρώνε, άλλα μιλάν πολύ σιγά
Άλλα γυρνάν απ’ το σχολείο και λένε ψέματα
Και άλλα τα’ χουν καταστρέψει τα παινέματα

Όλα όμως κάποτε μετριούνται με τους άλλους
Όλα μια μέρα προσποιούνται τους μεγάλους
Όλα ελπίζουνε πως θα’ ρθει αυτός ο άγνωστος
Από τη χώρα που κανείς δεν είναι άρρωστος
Ναι, όλα κάποτε μαθαίνουν για το αντάλλαγμα
Δίνουνε το ‘να για να πάρουν το άλλο πράγμα
Δίνουν τα σώματα και τα ελαττώματά τους
Για να αποκτήσουνε οσμή τα χρήματά τους
Δίνουν τα σώματα και τα ελαττώματά τους
Για να τελειώσει κάποιος τα μαθήματά τους

Κάποια παιδάκια τραυματίζονται συχνά
Κάποια μιλάν πάρα πολύ και φορτικά
Κάποια ανεβαίνουνε σε μέρη που θα πέσουνε
Και κάποια αγγίζουν το κερί για να πονέσουνε

Κάποια έχουν θέμα με το μεταβολισμό
Κι άλλα φοβούνται όταν ακούν για χωρισμό
Άλλα τα στέλνουνε πακέτο στους παππούδες τους
Και άλλα βάζουν σε γυαλί τις πεταλούδες τους

Όλα όμως κάποτε θα ξαναπροσπαθήσουν
Να βρούνε κάποιον που θ’ ακούσει όταν μιλήσουν
Να βρούνε κάποιον μ’ ένα σώμα σαν ανάμνηση
Να βγάλουν έξω το κεφάλι από τη βάφτιση
Κάποια μπορεί ποτέ να μην κοιτάξουν πάνω
Κάποια θα μείνουν μαύρα πλήκτρα σ’ ένα πιάνο
Μα κάποια λίγα πίσω απ’ τη ρωγμή του κάλλους
Θα δούνε μέσα τους κι εκεί θα βρουν τους άλλους
Μα κάποια πίσω από το ράγισμα του κάλλους
Θα δουν το τραύμα τους κι εκεί θα βρουν τους άλλους»