Μεγαλώνοντας ένα υιοθετημένο παιδί

Η πορεία της υιοθεσίας, εξαρτάται από πολλές παραμέτρους, αλλά κυρίως από τη στάση των γονιών, το στρες τους για την αδυναμία τους να κάνουν δικο τους παιδί, το άγχος για την αντιμετώπιση του παιδιού όταν, αν και πώς θα μάθει την αλήθεια, τα βιώματά τους και τις προκαταλήψεις τους.

Ας δούμε μερικές βασικές, κοινώς αποδεκτές αρχές για την στάση των θετών γονιών προς τα παιδιά τους, και ας μην ξεχνάμε πως για τέτοια θέματα καλό είναι να συμβουλευόμαστε ειδικούς επιστήμονες, καθώς οι λεπτομέρειες της κάθε περίπτωσης ποικίλουν.

Οι θετοί γονείς πρέπει

- Να δεχθούν ότι το παιδί έχει δικαίωμα να ενημερώνεται για την υιοθεσία του από νωρις και σταδιακά
- Να μην ανησυχούν ότι αν μάθει την αλήθεια θα πάψει να τους αγαπά
- Μπορεί το παιδί να δείξει παροδική περιέργεια, αλλά αν η αποκάλυψη δεν είναι βίαια, ο συναισθηματικός δεσμός με τους γονείς του δε θα χαθεί.
- Να γνωρίζουν ότι όλη η ζωή της οικογένειας πρέπει να βασίζεται στην αλήθεια, τον ανοιχτό διάλογο και την αμοιβαία εμπιστοσύνη.
- Είναι καλό, μερικές φορές και απαραίτητο, να συμβουλευτούν έναν ειδικό, ώστε να βοηθηθούν σε όσα τους απασχολούν.

Πάντως οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι η αποκάλυψη της αλήθειας είναι προτιμότερο να γίνεται πάντα, παρά να μένει κρυφή η πραγματικότητα και οι γονείς να ζουν με το άγχος «μη μάθει το παιδί από άλλον την αλήθεια». Επίσης, τείνουν να συμφωνούν ότι είναι προτιμότερο αυτή η ενημέρωση να γίνεται από νωρίς, στα 4-6 χρόνια, και το παιδί να μεγαλώνει γνωρίζοντας για την υιοθεσία του καθολη τη διάρκεια της παιδκής του ηλικίας.
Αποθαρρύνουν τους γονείς να το κάνουν μετά τα 10 χρόνι του, καθώς το παιδί τότε ήδη βρίσκεται στο κατώφλι της εφηβείας, μία ούτως ή άλλως δύσκολης περιόδου.

* Αντλήθηκαν πληροφορίες από το βιβλίο της Αλεξάνδρας Καππάτου, «Γνωρίστε το παιδί σας», εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί.