«Τέλειος γονιός»: Ποιος δίνει τον ορισμό της τελειότητας;

Όταν είσαι γονιός και κυρίως μια μελλοντική νέα μαμά ή νέος γονέας, το πιο πιθανό είναι πως θα πιέσεις τον εαυτό σου να είναι όσο πιο τέλειος γίνεται.

«Τέλειος γονιός»: Ποιος δίνει τον ορισμό της τελειότητας;

Η ευθύνη μιας νέας ζωής που εξαρτάται από εσένα, ανεβάζει τον πήχη της "τέλειας μαμάς", του "τέλειου μπαμπά" ή του "τέλειου γονιού" γενικότερα, θέλεις να προσφέρεις στο παιδί σου το καλύτερο, να το κάνεις ευτυχισμένο και "καλό παιδί". Για να το επιτύχεις αυτό θα πρέπει να είσαι όσο πιο τέλειος μπορείς.

Αλήθεια όμως, τι θα πει "τέλειος γονιός"; Ποιος δίνει τον ορισμό της τελειότητας; Πως κάποιος μπορεί να είναι τέλειος; Μην ξεχνάμε πως όλοι μας είμαστε άνθρωποι, που σημαίνει πως είμαστε από τη φύση ελαττωματικά φτιαγμένοι, για παράδειγμα, η μία πλευρά μας είναι διαφορετική από την άλλη, η μία μας πατούσα είναι πιο μεγάλη από την άλλη... πως λοιπόν μπορούμε να μιλάμε για τελειότητα; Μήπως είναι μία έννοια που έχουμε βάλλει εμείς οι ίδιοι μπροστά και "χανόμαστε" στον αγώνα να την κατακτήσουμε;

Έχετε αναρωτηθεί τι επιτυγχάνουμε τελικά με αυτό τον τρόπο; Για να είναι το παιδί μου το καλύτερο πρέπει εγώ να είμαι η καλύτερη μαμά και για να είμαι η καλύτερη μαμά, πρέπει:

να είμαι συνέχεια δίπλα του γιατί κάτι μπορεί να χρειαστεί,
• να είμαι πάντα πίσω του να μην "στραβοπατήσει",
• να αποφασίζω και να επιλέγω για εκείνο,
• να επιμένω πως μόνο εγώ ξέρω για το δικό μου παιδί, δεν θα μου πει η γειτόνισσα ή ακόμη και ο ειδικός - ναι, το συναντάμε και στο χώρο μας δυστυχώς, μέσα από την κλασσική ερώτηση: "Εσείς παιδιά έχετε που μου τα λέτε αυτά; ...είναι δικό μου παιδί και εγώ ξέρω καλύτερα!" όταν ο συγκεκριμένος γονιός ακούει κάτι που δεν του αρέσει, ενώ πόσο εύκολα συμφωνεί όταν ακούει αυτό που θέλει και του αρέσει: "Μα γι αυτό ήρθα στον ειδικό, επειδή ξέρει να με συμβουλεύσει!"

Μήπως τελικά μέσα στην αναζήτηση και το κυνήγι του "τέλειου γονιού" το μόνο που καταφέρνουμε είναι και το παιδί μας να κουράσουμε και να γίνουμε και εμείς οι ίδιοι κουραστικοί; Μήπως απλά προσπαθούμε να "γεμίσουμε τρύπες" της σχέσης με τους δικούς μας γονείς; Μήπως φοβόμαστε ότι θα γίνουμε σαν τη μάνα μας ή τον πατέρα μας, πιο απόμακροι ή όχι τόσο εκδηλωτικοί, τόσο ζεστοί ή τόσο αυταρχικοί; Μήπως μέσα από όλη αυτή τη προσπάθεια να διαφέρουμε από τους δικούς μας γονείς, τελικά καταλήγουμε να τους μοιάζουμε όλο και περισσότερο;

Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή

Κάντε τις ερωτήσεις σας στην Ψυχοθεραπεύτρια της σελίδας μας εδώ!

© 2012-2024 Mothersblog.gr - All rights reserved