Μαμά με τέσσερα παιδιά εξομολογείται: «Φοβάμαι να σταματήσω να κάνω παιδιά!»

Η Σάνι Μπρούσι, είναι μαμά και συντάκτρια στο babble.com όπου αρκετά συχνά μοιράζεται τις σκέψεις και τα συναισθήματα της. Σκέψεις και συναισθήματα που πιθανόν να έχετε κάνει και εσείς! Έχει τέσσερα παιδιά και παραδέχεται ότι φοβάται να μην κάνει άλλο. Γιατί όμως;

«Κάθε φορά που την παίρνω στα χέρια μου, κάθε φορά που δίνω ένα φιλί στο ακαταμάχητο μάγουλό της, κάθε φορά που τη βάζω για ύπνο, σκέφτομαι ένα πράγμα.

Όχι, δε μπορεί αυτό να είναι το τελευταίο μου μωρό!

Τον Αύγουστο έγινα μαμά και τέταρτη φορά, κάτι που για πολλούς θεωρείται πολυτέλεια. Τέσσερα παιδιά; Με ρωτάνε όλοι έκπληκτοι! Δεν ξέρεις τις συνέπειες του να έχεις τέσσερα παιδιά;

Ε λοιπόν , ξέρω και μάλιστα πολύ καλά, αλλά δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα! Η αλήθεια είναι ότι πάντα λάτρευα τα μωρά. Θυμάμαι όταν ακόμα ήμουν πολύ μικρή κάθε φορά που πήγαινα με τη μητέρα μου για ψώνια που, χάζευα τα μωράκια και δεν σταμάταγα να τα κοιτάω αν δε μου χάριζαν ένα χαμόγελο! Είχα την εντύπωση ότι είχα μία ιδιαίτερη σχέση μαζί τους και ότι μπορούσα να καταλάβω τι κρύβεται πίσω από αυτά τα γλυκά ματάκια.

Η εντύπωση αυτή επιβεβαιώθηκε ότι έμεινα έγκυος για πρώτη φορά και όταν εννέα μήνες μετά, έγινα μαμά. Από μικρή ο κόσμος μου περιστρεφόταν γύρω από τα μωρά! Όταν ακόμα ήμουν μικρή έλεγα ενθουσιασμένη ότι ήθελα να γίνω ένας «γιατρός για μωρά»! Λίγα χρόνια αργότερα, ήμουν σαν μαμά για την εννέα χρόνια μικρότερη αδερφή μου, και σήμερα μεγαλώνω τα δικά μου μωρά!

Για αυτό ακριβώς φοβάμαι να σταματήσω να κάνω παιδιά! Δεν υπάρχει κάποιος ιατρικός λόγος που να το απαιτεί, ξέρω όμως πολύ καλά ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Τα τελευταία έξι χρόνια που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, ο γάμος μας έχει περάσει τις δοκιμασίες του και νιώθω την ανάγκη του άντρα μου να «πάρει λίγο αέρα»!

Αν και συχνά τον πειράζω ότι θέλω ένα ακόμα μωρό, συνειδητοποιώ ότι ζητάω πολλά! Νιώθω εγωίστρια κάθε φορά που το αναφέρω, σαν να μην νοιάζομαι για το τι συνέπειες έχει ένα ακόμα παιδί στη σχέση μας και στα δικά του θέλω.

Η αλήθεια είναι ότι είμαι ευτυχισμένη στη ζωή μου αυτή τη στιγμή, κοιτάω γύρω μου και λέω αυτό είναι. Βέβαια, μετά αναρωτιέμαι πόσο άραγε θα κρατήσει;

Όλα αυτά τα σκέφτηκα γιατί όταν κάποια στιγμή επικρατούσε το απόλυτο χάος στο σπίτι, τα μεγαλύτερα παιδιά να φωνάζουν, το μωρό να κλαίει, ο άντρα μου, μου είπε: " Αυτό ήταν! Όχι άλλα μωρά!" Αμέσως ένιωσα την ευτυχία να φεύγει από μέσα μου και τότε συνειδητοποίησα ότι φοβάμαι να μεγαλώσουν τα παιδιά μου, να φύγει αυτή η αθωότητα που βλέπω στα γαλάζια μάτια της κόρης μου.

Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου βλέπω τη γιαγιά του άντρα μου να μου λέει με μία γλυκιά λύπη ότι σαν χθες θυμόταν που τα παιδιά και τα εγγόνια της ήταν μικρά, τα παιχνίδια τους και τις σκανδαλιές τους και ότι αυτή ήταν και η καλύτερη περίοδος της ζωής της. Πόσο δίκιο είχε.»