Το παιδί μου «παίζει πόλεμο». Τι να κάνω;

Τι θα πρέπει να γνωρίζετε όμως;

• Το παιχνίδι του πολέμου θεωρείται μία «αυθόρμητη» δραστηριότητα του παιδιού και πάνω σε αυτό έχουν αναπτυχθεί διάφορες απόψεις.
• Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας του παιδιού με τους συνομηλίκους του.
• Είναι αξιοθαύμαστο ότι πολλές μάχες μεταξύ των μικρών παιδιών εξαντλούνται σε λίγα λεπτά, ακριβώς ο χρόνος που χρειάζονται για να «σκοτώσουν» τον αντίπαλο ή για να «σκοτωθούν» και πάλι από την αρχή.
• Όσο κι αν δεν σας αρέσει το παιχνίδι του πολέμου, επιτρέπει την ελεύθερη έκφραση της επιθετικότητας του παιδιού προς τους άλλους, αλλά και προς τον εαυτό του. Έχει δηλαδή μια αξία απελευθερωτική, αποτελεί μια εκτόνωση για το ίδιο.
• Όταν το παιδί υποδύεται το ρόλο του κακού, μέσα από το παιχνίδι του εξωτερικεύει την επιθετικότητα του χωρίς να έχει ενοχές, γιατί αυτά αποδίδονται στο φανταστικό ήρωα που ενσαρκώνει.
• Έχετε σκεφθεί ποτέ ότι η οργάνωση της επίθεσης, η αντίσταση, η δυσκολία που αντιμετωπίζει, η τροπή σε φυγή βοηθούν το παιδί να αναπτύξει τη φαντασία και τη δημιουργικότητά του; Μην ανησυχείτε, λοιπόν, όταν βλέπετε το μικρό σας να παίζει πόλεμο.
• Ωστόσο, δεν είναι απαραίτητο να το ενισχύετε εσείς με την συμπεριφορά σας, πχ αγοράζοντάς του μόνο παιχνίδια-απομιμήσεις, πολεμικών όπλων ή αφήνοντάς το να παρακολουθεί ειδήσεις ή ταινίες που δεν είναι κατάλληλες για την ηλικία και την ψυχική του ωριμότητα.
• Σε περίπτωση που η μόνιμη ενασχόληση του παιδιού είναι τα παιχνίδια βίας και η συμπεριφορά του προς τους γύρω του είναι επιθετική, είναι καλύτερα να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό.

Από το βιβλίο της ψυχολόγου, Αλεξάνδρας Καππάτου, «Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά».