Η γιαγιά δεν είναι η προσωπική μας βοηθός για να προσέχει τα παιδιά και να κάνει όλες τις δουλειές

Γιαγιά, μία εικόνα με πολλά πρόσωπα στην ελληνική οικογένεια. Μία φιγούρα ανεκτίμητη όχι μόνο για τα εγγόνια αλλά και για τους εργαζόμενους γονείς, όπου τους δίνεται απλόχερα ένα χέρι βοήθειας, μεγαλώνοντας τα παιδιά τους, βοηθώντας στις δουλειές του σπιτιού, φτιάχνοντας να βρει το κουρασμένο ζευγάρι όταν σχολάσει. Αν μάλιστα υπολογίσουμε και την οικονομική βοήθεια που έχουν δώσει γενικότερα οι παππούδες και οι γιαγιάδες κυρίως στην εποχή της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας μέχρι και σήμερα, αντιλαμβανόμαστε την σπουδαιότητα.

Παρόλα αυτά, αρκετές φορές σήμερα ο ρόλος της γιαγιάς παρεξηγείται. Δυστυχώς ακούω στο γραφείο ιστορίες όπου η νύφη ή η κόρη έχουν υπερβολικές απαιτήσεις από εκείνη. Παραπονιούνται επειδή τους κρατάει τα παιδιά αλλά τα μεγαλώνει με τον δικό της τρόπο. Αυτόν τον τρόπο γνωρίζει, όμως και μην ξεχνάμε ότι η γιαγιά μεγάλωσε τα παιδιά της σε μία διαφορετική εποχή από την σημερινή. Παραπονιούνται επειδή μαγειρεύει επίσης με τον δικό της τρόπο, γιατί βάζει πολύ λάδι, γιατί κάνει πιο λιπαρά φαγητά… Έτσι έχει μάθει όμως να μαγειρεύει χρόνια τώρα και υπενθυμίζω και πάλι σε μία εποχή που η υγιεινή διατροφή δεν ήταν και τόσο στα …φόρτε της. Παραπονιούνται γιατί δεν έκανε όλες τις δουλειές του σπιτιού ή γιατί άλλαξε θέση σε κάποια πράγματα…

Και εγώ αναρωτιέμαι: μήπως έχετε παρεξηγήσει γλυκές μου κυρίες την συμβολή της γιαγιάς; Μήπως έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από εκείνη; Σας είπε κανείς ότι είναι υποχρεωμένη να μεγαλώνει τα παιδιά σας, να μαγειρεύει, να σας καθαρίζει το σπίτι; Μήπως ξεχνάτε ότι εκείνη την δική της οικογένεια την μεγάλωσε και πως τώρα έχει κάθε δικαίωμα να ζήσει ανέμελα τη ζωή της ενώ μπορεί να χαίρεται την παρουσία των εγγονιών της και μόνο; Μήπως την έχετε μπερδέψει με την οικιακή ή την προσωπική σας βοηθό; Μην εκμεταλλεύεστε τη βοήθεια που σας δίνει. Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί τι θα κάνατε αν σας έλεγε μία μέρα ότι κουράστηκε και δεν θα παρέχει πλέον τη βοήθεια αυτή;

Χαίρομαι με τις γιαγιάδες εκείνες που σφύζουν από ζωντάνια και θέλουν χαρούν τη ζωή, να κάνουν ταξίδια, να έχουν μία πλούσια κοινωνική ζωή και παράλληλα να χαίρονται και τα εγγόνια τους μέσα από έναν οριοθετημένο όμως τρόπο, όσο και αν πιστεύουν ότι «Του παιδιού μου το παιδί, είναι δυο φορές παιδί μου!».

Μαρίνα Μόσχα

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας