Despoina’s little stories: «Η μάχη του γιογιό»
Δεν υπάρχει μαμά που να μην έχει περάσει το άγχος και την αγωνία για το πότε το μωρό της θα μάθει επιτέλους να χρησιμοποιεί το γιογιό...
Όλες περιμένουμε πώς και πώς να έρθει η ώρα που το παιδάκι μας θα αρχίσει να καταλαβαίνει πότε ενεργείται και πλέον να ζητά συνειδητά το γιογιό του. Σίγουρα πάντως δεν είναι εύκολη υπόθεση, οπότε μην απελπίζεστε!
Αυτήν την περίοδο «εκμάθησης» περνάμε κι εμείς! Η μικρή μου τον Αύγουστο θα γίνει δύο ετών, τον Σεπτέμβρη θα πάει για πρώτη φορά στον παιδικό σταθμό κι αφού η περίοδος ευνοεί –το καλοκαίρι πάντα είναι πιο εύκολο όπως καταλαβαίνετε- είπαμε να ξεκινήσουμε τις προσπάθειες για να καταφέρουμε επιτέλους να πούμε οριστικά «αντίο» στις πάνες μας τους επόμενους μήνες.
Δεν υπάρχει κανονισμός που να λέει ποια είναι η ακριβής ηλικία που πρέπει το παιδί να κόψει την πάνα. Κάθε μωρό εξελίσσεται διαφορετικά και θέλει τον δικό του χρόνο προσαρμογής, οπότε μη φρικάρετε όταν ακούτε ιστορίες από άλλες μαμάδες που κοκορεύονται ότι το δικό τους παιδί τα κατάφερε με το που περπάτησε... (ναι, το έχω ακούσει κι αυτό!).
Δεν υπάρχει λόγος πίεσης και μη μου πείτε ότι προλάβατε να βαρεθείτε να αλλάζετε πάνες... Τόσους μήνες το κάνετε, τώρα θα κολλήσετε; Πάνω απ 'όλα υπομονή. Μην απογοητευτείτε από την πρώτη εβδομάδα... Το γιογιό δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση!
Εγώ προσπαθώ να της το περάσω σαν παιχνίδι. Είναι πολύ βασικό να μην αισθανθεί το παιδί ότι το γιογιό είναι καταναγκαστικό έργο. Αν το πιέσετε πολύ, το πιο πιθανό είναι να φτάσει στο σημείο να το απεχθάνεται. Και τότε θα αρχίσουν τα ζόρια. Αφού πιει το γάλα της το πρωί που θα ξυπνήσει, βάζουμε παιδικά στην τηλεόραση, η μικρή κάθεται στο γιογιό και φυσικά πάντα δίπλα της κάθεται και το «μωράκι» της στο δικό του γιογιό (υπάρχουν άπειρα στο εμπόριο). Ετσι η μικρή δεν αισθάνεται μόνη της...
Μπορεί να περάσει αρκετή ώρα. Να σηκωθεί ενδιάμεσα, να κάτσει ξανά, να ξανασηκωθεί... Κάποιες φορές μπορεί να ανακαλύψετε τεχνητές λιμνούλες στο πάτωμα (αν το πάτωμα θα είχε στόμα ποιος ξέρει τι θα έλεγε το καημένο...) κι εσείς να τρέχετε πρωί πρωί με την πιζάμα και το μαλλί ανακατεμένο για να σφουγγαρίσετε τα... ασφουγγάριστα... Ξέρω... Ο χρόνος πιέζει, βιάζεστε να πάτε στη δουλειά και είστε στην τσίτα με το ρολόι να τρέχει απειλητικά, αλλά μην αγανακτείτε! Όλα θέλουν τον χρόνο τους και ειδικά ετούτη την δύσκολη ώρα!
Κι αν σου κάτσει; Κι αν τελικά μετά από λίγο το παιδί σηκωθεί και δείτε έκπληκτες ότι το καμάρι σας τα κατάφερε; Μη το θεωρήσετε δεδομένο γιατί θα το απογοητεύσετε. Ξέρετε πόσο κόπο έκανε για να φτάσει σε αυτό το αποτέλεσμα;
Στο δικό μας σπίτι, τα πρωινά που η μικρή σηκώνεται από το γιογιό και βλέπουμε το... «θαύμα», γίνεται πάρτι! Την χειροκροτούμε, την επιβραβεύουμε, τη φιλάμε, τσιμπάει και κανά μπισκοτάκι από αυτά που λιγουρεύεται... Φανείτε γενναιόδωροι και μην τσιγκουνευτείτε τα «Μπράβο»! Θα χαρίσετε στο μωρό σας χαρά, ικανοποίηση και αυτοπεποίθηση! Θα δείτε ότι την επόμενη φορά θα είναι πιο ευχάριστη η όλη διαδικασία.
Εκτός από το γιογιό, υπάρχει και η μέθοδος «παιδική λεκανίτσα» που προσαρμόζεται στην κανονική τουαλέτα του σπιτιού, αλλά συνήθως συνίσταται για πιο προχωρημένα στάδια. Όλα τα παιδιά αρέσκονται στο να αντιγράφουν όλα όσα κάνουν οι γονείς τους. Αν σας έχει δει κάποιες φορές καθισμένες στην λεκάνη της τουαλέτας, να είστε σίγουρες ότι σε ανύποπτη στιγμή θα θέλει να το κάνει κι αυτό σαν γνήσιος αντιγραφέας! Εσείς δεν έχετε να χάσετε κάτι. Δοκιμάστε το. Όμως θέλει προσοχή. Η παιδική λεκανίτσα δεν είναι σαν το γιογιό που το αφήνεις όπου θες και έχεις το κεφάλι σου ήσυχο (τρόπον τινά). Πρέπει να είσαι από πάνω για όσο χρειαστεί προκειμένου να μην πέσει το παιδάκι και να μην χτυπήσει.
Σε ό,τι αφορά το γιογιό, εκτός από τα κλασικά γιογιό για το σπίτι, υπάρχουν και τα φορητά που μπορείτε να πάρετε μαζί σας όπου κι αν πάτε για να μη χάνει το παιδί την επαφή του με αυτό. Άλλωστε, ποτέ δεν ξέρεις πού και πότε το παιδί σου θα... έχει τα κέφια του!
Να έχετε μία όμορφη μέρα!
Σας στέλνω την αγάπη μου και περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!
Μπορείτε να μας κάνετε follow στο Twitter ή να κάνετε like στη σελίδα μας στο Facebook.
